Wednesday, April 17, 2024

Adoniram Judson: Bound For Burma

American missionary Sarakaba Adoniram Judson hte mung masa.
Sara Kaba Yudatan a lam hpe Janet hte Geoff Benge ka da ai “Adoniram Judson: Bound For Burma” ngu laika buk hpe lakap nna,laklai ai ningmu nkau hpe garan gachyan dat ai.

1) American ni shanglawt lu ngut ai hpang 36 ning hta Ingalik rau majan bai byin ai War of 1812.
2) Tsaban 18 kaw nna American ni Asia dan ting ngu na daram de sasana Sara ni sa ma ai.
3) India hku nna Ingalik colony ngu na hta East India company ngu ai (Multi-National Corporation) hku nna Mungdan hpe up da ma ai re.
4) Sara Kaba Yangon kaw nga ai aten hta Bodaw Paya prat kaw nan Myen Asuya kata kaw corruption (mayun kunhpa) grai nga ai hpe mu lu ai.
5) Bagyidaw ahnar zing na tingyang lung wa ai shaloi kahpu kanau nkau hte machying jinghku hte mung shawa yawng pawng yang 14,000 jan sat kau ai da.
6) Hkaw Hkam ningnan re majaw Bagyidaw gaw Amara Pura kaw na Ava de htawt nna mare de ai.  Ya Yangon kaw na NPT de mare de ai hpa.  Madu na madu hkawhkam hku mu ai ga re.
7) Myen Du ai “Aba” ngu ai ga si a ninghpawt gaw Mandalay na Let Mayun htawng e Si-Dam jaw hkrum ai ni hpe Hkang ai Ba-Gwet Tha ngu ai warden ni Ningbaw hpe “A Hpa” ngu shaga ai psychology kaw na hpang na ngu mu mada ai.
8 ) Myen ga shaga ai Hkristan ni shawng ningnan nga ai gaw Yangon, Mandalay nre sha Chittagong kaw re nga ka da ai.
9) Sarakaba Judson gaw zingri zingrat nau hkrum nna lang hte lang shi hpe bai shaga la na matu Karai Wa hpe akyu hpyi ai da.
10) KBC hku nna 1996 hta manau nau nna Manau Sadung jun da ai hkau na Pa gaw Moi Sara Kaba hpe Mandalay htawng na htawt nna grau shim ai shara de ngu nna sa da ai Aung Pinle mare rai nga ai.
11) Bagyidaw Arakan hte Tannintari hte Lawu Myen mung hpe sum ai majaw East India Company hpe ap ya ai majaw daini du hkra Arakan na jarik ginra ni hta Strike Police ngu ai Majan-shang ai Balik tawn nna Hpyenla ntawn ai re ngu chye na wa ai.  Mahtang gaw Myen ni a gaiwang re ngu masat ai ga re.
12) Bagyidaw gaw East India Company hpe majan e sum ai majaw Yandaboo Agreement hte lawu Myen mung hte majan hka wa ai lam hpe Sara Kaba Judson ga gale ya nna ndai agreement hpe Myen hku ka ya ra ai majaw htawng kaw na lu pru wa ai re.  Ndai aten hta Myen Hkawhkam Bagyidaw hku nna Sara Kaba Judson hpe Myen Asuya maga a matu zatsam ai re.

Ahkyak htum hkaja lu ai lam gaw:
Sara kaba lawt wa ai hpang East India Company hku nna Myen Hkawhkam hte ginrat nna agreement galaw na matu bungli zatsam ai shaloi Sara Kaba hpe gumhpraw ra ai daram hpyi shangun ai.  Dai aten hta East India Company gaw Mungkan hta kaba htum company re, hpyen dap hte hka dap nga ai Company re. 
Sara kaba hpyi shawn ai gaw Myen hte galaw ai agreement hta religious liberty ngu ai wanglu wanglang Karai Kasang hpe kamsha lu na hte Kabu gara shiga hpe Ava Kingdom kata e hkaw tsun lu na ahkaw ahkang sha hpyi shawn wa ai hku re.

Ginchyum dat ga nga yang, Myen mung na nawku hpung law law lang ai “Mung Up ai Asuya a tara ni hpe hkan nang hkan sa u” ngu ga rai ma ai.

Teng sha tsun ga nga yang Sarakaba Adoniram Judson sha Bodawpaya hte Bagyidaw ni a ga sha madat ntara ai upadi hpe hkan nang nga yang Nang ngai ngu ai ni Hkristan tai wa lu na lam nmu ai.

Tengman ai lam hta tsap nna hte teng ai labau hpe hkai ga.
by.FB 
Book summary by Gumsan Nsang

Read more »

Sunday, April 7, 2024

Kachin Sub-State History

 Kachin Sub-sateလို့ပြောရင် Kutkai Kachin Sub-sateနဲ Kodawng Kachin Sub-sateရှိတယ်ဆိုတာအရင်သိထားဖို့လို့တယ်။ဒီမှာကချင် Kutkai Sub-Stateအကြောင်းက‌နေအရင်စပါမယ်။

KK Kachin Sub-State Area ကို ကချင်လို Sinli ga ၊(သိန်နီနယ်)လို့ အဓိပယ်ရတယ်။အကြောင်းက သိန်နီကို ကချင်လိုSinli(စင်လီ)လို့ခေါလို့ အဓိပယ်ဆင်တူနေတယ်။ဒါမဲ့ Kutkai kachin Sub-State နယ်ကို အဲလိုခေါရခြင်းက သိန်နီမြို့အမည်ကိုပြောခြင်းမဟုတ် ၊သိန်နီမြို့ရဲ အနောက်မြောက် နမ့်ဖက်ကာနဲ့နမ့်ခမ်းကြားရှိ ထူထပ်လှတဲတောင်ကို ကချင်လို
စင်လီတောင်/Sinli bum လို့ရှေးပဝေသဏီကတည်းကခေါတဲ တောင်အမည်ကိုအစွဲပြုပြီး
Sinli ga /စင်လီနယ်လို့ ခေါခဲ့ကြခြင်းဖစ်တယ်။ ရှမ်းမြောက် ဒီစင်လီနယ်/Sinli ga ဘက်ကို ကချင်တွေ AD 1350-1450ကြားကနေစရောက်လာတာလို့ လေ့လာတွေ့ရှိရတယ်။ရောက်လာချိန်မှာ La(လာ)လို့ခေါတဲ့လူမျိုးမှအပ ကျန်လူမျိုးမရှိခဲ့ဘူး။ ရှမ်းတွေဟာ ရွှေလီမြစ်ရဲ အရှေ့ဘက်နဲ့အရှေ့‌မြောက်ဘက်မှာ အခြေတည်နေကြတယ်လို့တွေ့ရတယ်။တချို့က ယခုလက်ရှိရှမ်းတောင်ပိုင်းကို ရောက်နှင့်နေကြပြီ။ လာ လူမျိုးရှိကြောင်းကို သိန်နီ သမိုင်းမှာတွေ့ရှိနိုင်တေးတယ်၊ သို့မယ့်
ကဘာ့ သမိုင်းမှာမတွေ့ရတော့ဘူး။၁၉၈၁-၂နဲ၁၉၈၆မှာတူးဖော်ရရှိခဲ့တဲ လာ လူမျိုးများတည်ထားခဲ့တဲ စေတီမှာ သကရာစ်-၁၁၃လို့ ရေးထားတာတွေ့ရတော့ လာ လူမျိုးတွေဟာ ကချင်တွေထက်နှစ်ပေါင်း ၁၀၀၀ ကျော်ကတည်းကရောက်နှင့်နေပြီး ဗုဒဘာသာကိုကိုးကွယ်ကြ‌ကြောင်း ကြမ်ကား(Chyamka)ရွာဟောင်းမှာ တူးဖော်ရရှိခဲ့တဲစေတီက သက်သေပင်ဖစ်တယ်။ ကချင်‌ေတွဝင်လာချိန်မှာ တချို့က ဆန့်ကျင်တိုက်ခိုက်ကြ တချို့က ကချင်တွေကိုကြိုဆိုပြီး နှစ်ပေါင်းအတော်ကြာအတူနေခဲ့ရာ သူတို့က ရှမ်းအရှေ့ပိုင်းနဲ ရှမ်းတောင်ပိုင်းသို့ အကြောင်းအမျိုးမျိုးကြောင့် သူတို့နယ်ကနေစွန့်ခွာသွားခဲ့ကြတယ်။အထူးသဖြင့် ကချင်တွေကို စစ်ရှုံးပြီး တိမ်းရှောင်သွားခဲ့ကြတာများတယ်။ဒီလိုနဲ ကချင်တွေ‌လည်း ဒီနယ်၊ဒီမြေမှာ အခြေတည်နေထိုင်ခဲ့ကြပြီး တခါတလည် ဒူဝါအချင်းချင်းတိုက်ခဲ့ကြ ၊တခါတလည်ရှမ်းစော်ဘွား‌တွေ သူတို့အချင်းချင်းထီးနန်းလုကြပြီး ကချင်နဲရင်းနှီးသူတွေကချင်ဒူဝါများကို စစ်ကူတောင်းလို့သွားတိုက်ပေးခဲ့ရတဲ့ချိန်လည်းရှိ၏။
ဗမာနဲတရုတ်မန်ချုးတို့ရဲ ၁၇ကြာတိုက်ပွဲတွေမှာလည်း ရှမ်းစော်ဘွားအတော်များများကိုကယ်ခဲ့တယ်။ရှမ်းစော်ဘွားကြောင့် ကချင်ဒူဝါများ ဒူဝါအရိုက်အရာဆုံးရှုံးခဲ့ရတာလည်းရှိတယ်။အထူးသဖြင့် နယ်ချဲ့Engတွေဝင်လာချိန် သိန်နီစော်ဘွား ခွန်းစန်တွန်းဟန်(Hkun Sang Tung Hang)ကြောင့် မန်းဟန်ဒူဝါ(MangHang Duwa)အသက်ပါဆုံးရှုံးခဲ့ရတဲအပြင် မျိုးရိုးစဉ်ဆက် ဒူဝါအရိုက်အရာဆက်ခံနိုင်ခွင့်ပါဆုံးရှုံးခဲ့ရသည်။‌သိန်နီစော်ဘွား ခွန်းစန်တွန်းဟန်အကြောင်းနဲနဲရေးပါမယ်။သိန်နီစော်ဘွားကြီး ခွန်စန်ဟိုင်(Hkun Sang Hai)ခေတ်။စော်ဘွားကြီးမှာ သားတျောက်နဲသမီး၂ယောက်ထွန်းကားခဲ့တယ်။ ခွန်စန်တွန်းဟန်က တန်ယန်(Tang-yun)ခေါ ဝ ရွာက ဝလူမျိုးတျောက်ဖစ်တယ်။ငယ်စဉ်ရှမ်းဘုန်းကြီးကျောင်းမှာစာသင်ခဲ့လို့ 'Sang'ဆိုတဲနာမည်ရခဲ့တယ်။ကျောင်းကထွက်ပြီးနွားပြန်ကျောင်းခဲ့တယ်။နွားကိုကျွေးဖို့ ဆားတွေလိုက်တောင်းစု၊ နွားကိုဆားကျွေးလို့ သူကျောင်းတဲ့နွား‌တွေက လူနဲအရမ်းနှီးခဲ့လို ရှမ်းလို 'Sawng Yawn Gi/စောင်ယောင်ဂီ' (ဆားတောင်းတဲ့ကိုရင်လေး) ဆိုတဲ့နာမည်နဲကြီးပြင်းခဲ့တယ်။ဒါမဲ့ သူ့ ဝ နာမည်အရင်းကို ခုထိဘယ်သူမှမသိကြတေးဘူး။အဲချိန်တုန်းကအရမ်းအရေးပါတဲ သိုင်းပညာတက်တဲအပြင် ခြေမြန်လက်မြန်သွတ်လတ်ပြီး လူတွေနဲဆက်ဆံရေးကောင်းတဲတွက် စော်ဘွားကြီးက သူ့ရဲလက်ရုံးတော်အဖစ်အသုံးပြုရာ စော်ဘွားကြီးရဲ သမီးနဲချစ်ကြိုက်လို့ စော်ဘွားကသမီးကိုပါ လက်ထပ်ထိမ်းမြားပေးခဲ့သည်။ စော်ဘွားကြီး ဆုံးသွားတော့ သားတော် Soa Sa Daw(စောစာဒေါ)က အဖအရာ ထီးနန်းဆက်ခံခဲ့တယ်။နယ်ချဲ့Engတွေဝင်လာတော့ တခြားစော်ဘွားတွေလို စစ်မတိုက်ဘဲ ကြိုဖို့ စီပေါနယ်ကိုဆင်းသွားခဲ့ပြီး မေမြို့အထက် Wak-Wang/ (Wet-Wun)မှာEngကိုယ်စားလှယ်တွေနဲသွားဆုံ‌ေတွ့ခဲ့သည်။Engတွေက ဝမ်းသာကြိုဆိုပြီး အလံတခုနဲမောင်းတခု လက်ဆောင်ပါးလိုက်တဲ့အပြင် သူတို့ဝင်လာရင် လားရှိုးမှာလာကြို့ဖို့ စော်ဘွားကို မှာကြားလိုက်ကြတယ်။စော်ဘွားက သိန်နီဘက်တိုက်ရိုက်မပြန်ဘဲ စီပေါရဲအနောက်ဘက်ကနေ နယ်လှည့်ရင်း ကချင်နဲပလောင်လူကြီးတချို့ကိုလည်းခေါပြီး ကာလိုင်မှာလာနားနေတယ်။စော်ဘွားက သူသိန်နီသို့အဆင်းမှာလာကြိုကြဖို့ သိန်နီဘက်လူတချို့လွတ်ပြီး မှာကြားခဲ့တယ်။သူ့ယောက်ဖ ခွန်စန်တွန်းဟန်က ထီးနန်းလိုချင်လို့ Engစီသွားပြီး ခဗျားတို့ရှာနေတဲ မင်းတုန်းရဲသား မင်းသား(Mangsa)ဟာ သိန်နီဘက်ဆင်းလာတော့မယ်ဆိုပြီး သွေး သွားထိုးခဲ့တယ်။အဲချိန် Engတွေက သိန်နီအဆင်းလမ်းမှာအသင့်လာစောင့် နေခဲ့ကြတယ်။ စော်ဘွားကြီးနဲသူ့အဖွဲ့ သိန်နီဆင်းလာခဲ့ပြီး သိန်နီအထက် စိုင်ခေါ(Sai Hkaw)ရွာမှာလာနားနေချိန် eng‌ေတွက မင်းသား/(Mangsa)အဖွဲ့ထင်၍ပစ်ခတ်လိုက်ရာ စော်ဘွားနဲ့တကွ အပေါင်းအပါတော်တော်များများကျဆုံးခဲ့ကြတယ်။ဒီလိုနဲ ၁၈၇၉မှာခွန်စန်တွန်းဟန်က သူလိုချင်ခဲ့တဲ့စော်ဘွားအရိုက်အရာကိုရယူနိုင်ခဲ့တယ်။ကချင်Manlun ဒူဝါခွန်ဂွိုင်(Hkun Goi) နဲပြသနာတချို့တက်ခဲ့ကြပြီး ဒူဝါက နားတီးဒူဝါဇခုန်ဂွမ်ဂျား(Gumja) ကိုစစ်ကူတောင်းပြီး ၁၈၉၂.၁၂.၁၂ရက်မှာ သိန်နီမြို့ကိုတိုက်ခိုက်သိမ်းပိုက်လိုက်ခဲ့ကြတာလည်းရှိခဲ့တယ်။ ၎င်းရဲသား စော်ဘွားSoa Hman Hpa ဟာ ကချင်တွေကိုသိန်နီ‌နယ်ပေးအပ်ကြောင်းလက်မှတ်ရေးထိုးခဲ့သူမို့ ဤသိန်နီသမိုင်းအချို့ကိုရေးခြင်းဖစ်၏။
နောက် Kodawng(ကိုးတောင်) Kachin Sub-sate နယ်ဘက် ကိုကချင်တွေ AD-၁၅၀၀ကျော် ကနေ စတင်ရောက်ရှိခဲ့တယ်။ရောက်ရှိချိန်မှာ ရှမ်းနဲပလောင်လူမျိုးတွေ အနည်းငယ်ရှိနှင့်နေခဲ့ပြီ။ရှမ်းတွေဟာ မြေပြန့်ဘက်အနေများကြပြီး လယ်ယာထွန်ယက်စိုက်ပျိုးတက်တဲ့လူမျိုးဖစ်ကြတယ်။ဒါကြောင့် တောင်ထူထပ်လှတဲ ဒီ‌ကိုးတောင်နယ်မှာ ရှမ်း‌တွေ ထပ်‌ ‌‌ေတာင်မြင့်မှာ‌‌ နေတက်ကျ‌တဲ့ ကချင်နဲပလောင်လူမျိုးပိုများကြောင့် Gazetteer of Upper Burma မှာဖတ်ရှု့ရတယ်။ရှမ်းဟာ ၂၀%လောက်သာရှိပြီး ပလောင်နဲကချင်ပေါင်း၈၀%ကျော်လောက်ရှိကာ ကချင်ပင်အနည်းငယ်ပိုများကြောင့်ဖတ်ရှုရတယ်။ထိုနယ်ကို နောက်ပိုင်းမှ ရောက်လာဖူးတော မြန်မာလူမျိုးတွေက တောင်တွေကိုရည်တွက်ပြီး ကိုးတောင်၊ခြောက်တောင်၊ငါးတောင် ဆိုပြီးရည်တွက်အမည်မှည့်သွားခဲ့ကြရာကနေ ထို‌သို့အမည်တွင်သွားခြင်းဖစ်တယ်။ကိုးတောင်၊Tawngpeng(လွိုင်လုံး)၊ငါးတောင်၊‌ခြောက်တောင်၊ မုံးလုံ၊‌ တောင်ပိန်း၊ကျိုင်းတုံ စသဖြင့် စတဲ့ဒေသကိုကချင်တွေများလာရခြင်းက မကြေစစ်များဆင်းတိုက်ရင်း စစ်နိုင်ပြီး နေကျန်ရစ်ခဲ့သူတွေ များသည်။ထိုထဲက ကချင်ပြည် ဗန်းမော်နယ်ဘက်မှ စီးပွားရှာဆင်းလာတဲ့ ဒူဝါ၃ဦးကို ပလောင်လူမျိုးများကခြောင်းမြောင်းသတ်ဖြတ်ပေးမိသဖြင့် ဒူဝါ‌လခွမ်လဖိုင်ကျင်းလ(Chyen La) ရဲ့ဇနီး မဂျီဂွန်နန်(Gung Nang)ကဦးဆောင်ပြီး ဒူဝါ၂၆ဦးနဲ ရပ်ရွာလူကြီး/ဝါကြီး(၂၈)တို့ဖြင့် စစ်ချီကာ တိုက်ခဲ့တဲ့စစ်ပွဲဟာ အထင်ရှားဆုံးဖစ်တယ်။
ပလောင်လူကြီးတွေသူတို့မှားခဲ့ကြောင်းဝန်ခံပြီး အသင်တို့၏စစ်ချီတိုက်ပွဲဟာ ခိုမုံးကနေမကျော်ပါနဲတော ၊ထိုဆုံးပါးသွားခဲ့တဲ့ ဒူဝါ၃ဦး၏လျှော်ကြေးအဖစ် ဒီ လွိုင်လုံးနယ်က ကြိုက်တဲ့နေရာမှာ သို့မဟုတ် ဒီ ခိုမုံးရွာမှာဖစ်ဖစ် မင်းတို့ ရွာထိပ်မှာနေရင် ငါတို့ရွာအောက်ပိုင်းမှာ၊မင်းတို့ရွာအောက်ပိုင်းမှာနေရင် ငါတို့ရွာထိပ်မှာ အတူပေါင်းနေထိုင်ကြရအောင်ဆိုပြီး လက်ဆောင်တွေနဲ လာရောက်တောင်းပန်‌ တောင်းဆိုလို့ ခိုမုံးရွာအောက်ပိုင်းမှာ ကချင်ရွာတည်ခဲ့ကြတာက စစ်အောင်နိုင်မှုရဲ သက်သေတခုနဲ အထင်ရှားဆုံးစစ်ပွဲမှတခုလည်းဖစ်ခဲ့သည်။နောက်ပိုင်း ဆွေမျိုးများ အတူနေဖို့လိုက်ဆင်းလာကြရာမှ များပြားလာခဲ့သည်။ဒူဝါ၏ဇနီးဟာ မိန်းမသားဖစ်သော်လည်း ယောကျာ်းများလို နှလုံးစွမ်းရည်၊လက်ရုံးရည် တို့နဲ့ပြည့်စုံမှုကြောင့် ရှမ်းစကားမှ ရိုသေစွာဖြင့် သူမကို ဖာနန်(Hpa Nang) /ဒူဝါဇနီး(Du Jan)ဟု အမည်မှည့်ခဲ့ကြလို့ သမိုင်းမှာ လောခွမ်ဖာနန်(Lawhkum Hpa Nang)ဆိုပြီး အမည်တွင်ကျန်ရစ်ခဲ့‌တဲ့ တဦးတည်းသော အမျိုးသမီးစစ်အောင်နိုင်သူဖစ်ခဲ့တယ်။တခြား အကြောင်းအရာ‌တွေကြောင့် စစ်ပွဲ တွေမြောက်များစွာရှိခဲ့ပြီး ကချင်များကို နယ်မြေအပိုင်ပေးခဲ့သည်အထိရှိခဲ့တယ်။ထို့တူ ထိုနယ်ကို ရောက်ရှိလာတဲ တရုတ်မန်ချူး၊ဗမာ၊အိဂလိပ်၊ဂျပန် စသဖြင့် ဝင်လာသမျှရန်ကိုလည်း ဒူဝါများစုပေါင်းတိုက်ထုတ်၊တိုက်ခဲ့ကြသည့်သမိုင်းတွေ များပြားလှတယ်။ ထိုမြေ ထိုနယ်အတွက် အသက်၊သွေး၊ချွေး တွေမြောက်များစွာပေးခဲ့ကြတယ်။ နယ်ချဲ့Eng တွေ ဝင်လာချိန် အများပိုင်း ဘယ်ရှမ်း၊ပလောက်မှ ခုခံမတိုက်ခဲ့ကြတာကို G.J.Scott ရေးတဲ Scott of Shanhills မှာဖတ်ရှု့ရသည်။သို့မဲ့ ကချင်တွေဟာ ကိုယ့်အုပ်ချုပ်နယ်မြေထဲဝင်လာတာနဲ တိုက်ခိုက်ခဲ့ကြတယ်။အရင်ဦးဆုံး Kodawng(ကိုးတောင်နယ်မှာစတိုက်ခဲ့ကြသည်။ Eng တွေက မန်းလေးကို သိမ်းပိုက်အပြီးမှာတောင်တန်းဒေသစီ စစ်ဆက်ချီဖို့ပြင်နေကြတယ်။မဝင်ခင် Eng‌‌ေတွက စော်ဘွားအားလုံးကို ငါတို့ရဲအုပ်ချုပ်မှုအောက်မှာနေရင် မင်းတို့ရဲ စော်ဘွားအရိုက်အရာကိုမထိပေးတဲ့အပြင် လက်ဆောင်ပါပေးပါမည်ဆိုပြီး အရင်အကြောင်းကြားခဲ့တယ်။၁၈၈၇ဇန်နဝါရီမှာ ညောင်ရွှေဘက်ရောက်လာခဲ့ကြတယ်။ညောင်ရွှစော်ဘွား စောအုံ(Saw Ung)က ရွှေထီးဆောင်း၊ဆင်ဆီးပြီး ဗောရတစ်စေတီ(Bawritit)မှာ အညံခံ လက်မြောက်အရှုံးပေးခဲ့တယ်။၎င်းက ရှမ်းစော်အားလုံးမှာ ပထမဦးဆုံး အညံ့ခံခဲတဲ့ စော်ဘွားကြီးဖစ်တယ်။နောက်ပိုင်းမှ စီပေါ၊မုံးနိုင်(Mongnai)စော်ဘွား‌တွေ ဖစ်သည်။အဲ့နောက်မှ အထက်ပိုင်းကိုတဖြည်းဖြည်း တိုးလာလာခဲ့ကြတယ်။ကျယ်ဝန်းလှတဲ ရှမ်းတောင်ကို အလွယ်တကူရရှိခဲ့သော်လည်း ရှမ်းမြောက်အထက်ပိုင်းကိုရောက်လာတဲ့အခါ သူတို့ရဲ လက်တဆုတ်စာသာရှိ‌တဲ့ ကချင်တွေ ခုခံတိုက်ခဲ့တာက ‌ဖျောက်မပြစ်နိုင်တဲ သမိုင်း‌တွေဖစ်တယ် ။ရှုံးခဲ့ပယ်မယ့် တက်နိုင်သမျှအနိုင်မခံ၊အရှုံးမပေး၊မတရားမှုကို ခေါင်းငုံ့မခံတဲ့ လူမျိုးဖစ်တာကို သက်သေထူနိုင်ခဲ့တဲ တိုက်ပွဲလည်းဖစ်တယ်။မန်ဟန်ဒူဝါနော်ဆိုင်း နဲတိုက်ခဲ့တဲ့တိုက်ပွဲက Engတွေ အထိအနာဆုံးနဲ ကချင်တွေရဲ လက်ရုံးရည်ကို ကောင်းစွာ မျှည်းခဲ့ရတဲတိုက်ပွဲကြီးပါဘဲ။ ကိုလိုနီခေတ်ရောက်တော့ ပထမ ကဘာစစ် မက်ဆိုပိုတေးနီးယားမှာ ကချင်စစ်သူရဲတွေရဲ‌အစွမ်းကြောင့် အောင်ပွဲရခဲ့တဲEngတွေက ကိုးတောင်နယ်ဘက်မှာ ကချင်တွေစာသင်နိုင်‌ေအာင်ကျောင်းတွေပါ ဆောက်ပေးလာခဲ့ကြတယ်။ကချင်ပြည်ဗန်းမော်ခရိုင် စိန်လုံကဘားမှာက စစ်နိုင်မနောပွဲပါကျင်းပခဲ့ကြတယ်။ဒုကဘာစစ်1941၊ဒီဇင်ဘာမှာ ဖွဲခဲ့တဲ ဗိုလ်ချုပ်အောင်ဆန်းဦးဆောင်တဲ BIA တပ်နဲ ဂျပန်စစ်ဗိုလ် Col.suzukiတို့ဟာ မြန်မာပြည်ထဲစစ်ကြောင်း၂ကြောင်းဖွင့်ပြီးဝင်လာခဲ့ကြပြန်တယ်။Engတွေ ဥရောပဘက်မှာ စစ်အင်အားဖြည့်နေရတော့ အရှေ့တောင်အာရှဘက် အကုန်နီးပါး‌ လောက်လတ်လွတ်ခဲ့ရတယ်၊အဲ့ထဲမှာ မြန်မာအပါအဝင်တခုဖစ်တယ်။ဖိလိပိုင်က ဗိုလ်ချုပ် မက်အာသာတို့ ဩစတီးလျဘက်ပြေးခဲ့ရသလို မြန်မာက Joseph Stilwell(တရုတ်ကိုစစ်လက်နက်ထောက်ပံ့ဖို့ လီဒိုလမ်း‌ဖောက်လုပ်ခဲ့သူ)တို့ Wingate(Wundawk)များတို့ စသဖြင့် စသူတို့လည်း အိဒိယ ဘက်နောက်ဆုတ်သွားခဲ့ကြရတယ်။ဂျပန်တွေမြန်မာကို သိမ်းပိုက်ရခြင်းက အရှေ့ဘက်ကနေသူတို့စစ်မျက်နှာဖွင့်ထားတဲ့တရုတ်ကို Engတွေက ယခုပြည်ထောင်စုလမ်းမ(Burma Road)ကနေ စစ်လက်နက်ထောက်ပံ့ပေးနေတာကို ရပ်တန့်‌နိုင်အောင်ဘဲ။ ‌နယ်ခံဖစ်တဲ BIAတွေ ဦးဆောင်‌ခဲ့ကြ‌ တော့မြန်မာကိုသိမ်းရာမှာ ပိုလို့တောင်မြန်ဆန်ခဲ့ပြီး ၆လအတွင်း တနိုင်ငံလုံးကိုသိမ်းနိုင်ခဲ့ကြတယ်။ရှင်တိုဗုဒ ကို ကိုးကွယ်ကြတဲ့ဂျပန်‌တွေဟာ ဗုဒဘာဘာဝင်ဖစ်တဲ ရှမ်း၊ပ‌လောင်တို့ထက် ဘာသာမတူ,ပိုခြားနားတဲ့ကချင်တွေကို Eng‌ေတွရဲ့လူအဖစ်စွတ်စွဲ ၊ခရစ်ယာန်ပြောင်းစ ကချင်တွေကိုရက်ဆက်ကြမ်းကြုတ်စွာနှိမ်နှင်းခဲ့ကြတယ်။ဒါကြောင့် ကချင်တွေက သွေးမကြေ ပြန်တိုက်ချင်တဲ့ စိတ်အပြည့်ရှိနေခဲ့ကြတယ်။မကြာခင်ဘဲ Eng တွေကဂျပန်ကိုပြန်တိုက်ထုတ်ဖို့ ၁၉၄၃,Nov ကနေစပြီး နာဂတောင်ဘက်ကနေပြန်လည်လုပ်ရှားလာကြတယ်။၁၉၄၃နှောင်းပိုင်း ကချင်ရိန်းဂျား ၁၀၁တပ်မ တွေလည်း စစ်တိုက်ဖို့ စစ်စခန်းကိုကချင်ပြည်နယ်မှာ ၆ခုနေရာယူလာကြတယ်။မလိခမြစ်ရဲ အရှေ့ဘက်၃ခု၊‌အနောက်ဘက်၃ခုစီ နေရာယူပြင်ဆင်ခဲ့ကြတယ်။မြစ်ကြီးနားကို ၁၉၄၄ ဇွန်၊ဇွန်လိုင်လ မှာ ထိုးစစ်ပွဲကြီးဆင်နွဲပြီး ၇၈ရက်အတွင်းမှာ အောင်နိုင်ခဲ့တယ်။အဲ့ချိန်မှာ ကချင် သီးသန့်စစ်သည်အင်အား ၁၂၀၀၀ကျော်ရှိခဲ့ပြီ။၁၉၄၄ စိန်လုံ မှာ ကချင်ရိန်းဂျား တပ်ရင်း၅ခုပြန်ဖွင့်ခဲ့ကြပြန်တယ်။အဲတာက ၁-G.Battalion,Gauri ,
2-S.Bn,Sinlum ,
3-L.Bn,Loije,
4-N.Bn,Nbapa,
5-S.Bn,Shawa စတာ‌တွေ ဖစ်သည်။ထိုထဲကမှ ရှမ်းပြည်ဘက်စစ်လာကူတိုက်တဲထဲမှာ 3-Loije Bn ပဲ မပါခဲ့။ကျန်တပ်ရင်း၄ခုနဲအတူ ရှမ်းမြောက်က ကချင်တပ်သားတွေနဲပေါင်းပြီး ဂျပန်ကို အပြတ်တိုက်ထုတ်ခဲ့ကြသည်။ရှမ်း‌မြောက်ကချင်တွေ ဂျပန်ကိုတိုက်ချိန်မှာ Engစစ်တပ်မှာပါသူကဝင်ပါ၊ကချင်ရိန်းဂျားမှာပါသူကပါ၊သီးသန့်စစ်တပ်အဖစ်ဖွဲပြီး တိုက်သူကတိုက် စသဖြင့် အင်တိုက်၊အားတိုက်ပါဝင်ခဲ့ကြတယ်။ သွေးဆူနေတဲ့ ကချင်တွေကို လက်နက်သာတပ်ဆင်ပေးလိုက်သလိုဖစ်ပြီး Engစစ်သားအနည်းအကျဉ်းပဲ ဝင်တိုက်ခဲ့ရတယ်။သို့နဲ ၁၉၄၅.၃.၂၃ရက်နေ့ ကွတ်ခိုင်မှာ ဂျပန်စစ်အောင်နိုင်မနောပွဲကြီးကို ၃ရက်ဆက်တိုက် ကျင်းပတဲ့အပြင်၊ မန်တုံမှာလည်း ၁၉၄၅.၃.၂၃ မှ ထိုနည်းတူ စစ်အောင်နိုင်မနောပွဲကြီးကျင်းပနိုင်ခဲ့ကြတယ်။အဲတာေတွကြောင့် ဒီမြေ ဒီနယ် မှာ ဝင်လာသမျှရန်ကို ကချင်တွေခေတ်အဆက်ဆက်‌ အသက်၊ သွေး ၊ချွေး တွေပေးဆပ်ခဲ့ကြတဲအတွက် ဒီနယ်မြေကို တရားဝင်ရရှိခွင့်ရရမယ်ဆိုပြီး ကချင်ခေါင်းဆောင်တွေ ဆုံးဖြတ်လာခဲ့ကြတယ်။
အဲ့ကြောင့် အိဒိယ ကိုပြန်တော့မယ့် ဗိုလ်ကွမ်ဂျေတောင်(Du Kumje Tawng)၊ဒူဝါအင်ခွမ်‌ဇော်ဆိုင်း(Nhkum Zauseng)၊ဒူဝါရှန်းလွမ်(Shan Lum) တို့ ကို ကချင်တွေရဲ ပေးဆပ်မှုအတွက် အခွင့်အရေး ရရှိလိုပြီဖစ်ကြောင်း Eng‌ေတွစီသွားတင်ပြပေးဖို့ မှာကြားခဲ့ကြတယ်။ဒါ့ပြင် (Mungmyit Sinli Du,Salang Komiti) မိုးမိတ်ဆင်လီ ဒူဝါ လူကြီး ကော်မတီ တခုဖွဲ့ပြီး အကြိမ်ကြိမ်ဆွေးနွေးခဲ့ကြကာ ကချင်လူမျိုးတွေ အနေများတဲ့ (Mungmyit Sinli, Kodawng,Loilung hte Tawngpeng) မိုးမိတ်ဆင်လီနယ်၊လွိုင်လုံးနဲတောင်ပိန်း နယ်တွေကို စုပြီး ကချင်ပြည် (State)လုပ်ပေးဖို့ CASB(Civil Affair Service Burma)ထံ တင်ပြတောင်းဆိုခဲ့ကြတယ်။ထိုထဲမှာတင်ပြသူ အဖစ် ဒူဝါ၂၅ ဦးလက်မှတ်ရေးထိုးခဲ့ကြတယ်။အဲ့နောက်တဖန် ၁၉၄၅.၆.၁ရက်မှာ ဒူဝါ၄၉ဦးနဲအတူ ရဲဌာနအုပ် (Balik Du Galau La)ဂလောင်လ စုစုပေါင်း ၅၀ဦးရဲ လတ်မှတ်ပါ တောင်းဆိုစာကို တခါထပ်မံပို့ခဲ့ကြတယ်။ရှမ်းမြောက်ကချင်တွေရဲ ကချင်ပြည်ဖစ်ရေး ကြိုးပမ်းမှုကို အစိုးရဝန်ထမ်းနဲအများပြည်သူတို့လည်းအင်တိုက်အားတိုက်ဝိုင်းဝန်းကူညီခဲ့ကြတယ်။ထိုထဲမှာ မြို့အုပ်လရှီတူလွမ်၊တောင်အုပ်မရန်ဇော်လ၊တောင်အုပ်ဇော်ဆိုင်း၊စာရေးဂွမ်ဂျာလ၊မြို့အုပ်လရှီတန်ဂွမ်တို့လည်းအထူးကြိုးပမ်းကူခဲ့ကြသူ‌တွေ ဖစ်သည်။၁၉၄၆.၁.၁၆၊မြစ်ကြီးနားမှာကျင်းပတဲဂျပန်စစ်အောင်နိုင်မနောပွဲကြီးကိုဝင်ဆင်နွဲဖို့လာခဲ့တဲGovernor Sir Dorman Smith ထံကိုလည်း ထိုနည်းတူ ကချင်ပြည်သတ်မှတ်ပေးဖို့ တင်ပြကြတယ်။ဒါမဲ့ အံချိန်က တောင်တန်းဒေသအုပ်ချုပ်ရေးမှူး ဗိုလ်Mr.Stevenson က ကွတ်ခိုင်ရောက်လာပြီးပြောတာက "ရှမ်းပြည်ကကချင်တွေ ပြည်နယ်တောင်းရင် ကချင်ပြည်နယ်က မြစ်ကြီးနားနဲဗန်းမော်မြေပြန့်ဒေသဟာ ကချင်ပြည်မှာမပါဘဲဖစ်သွားမှာစိုးရိမ်တယ်" ဆိုပြီး အငြင်းပွားနေတဲ့ အကြောင်းခြင်းရာကို ရှင်းပြခဲ့တယ်။အဲ့ချိန်ဟာ
မြစ်ကြီးနဲဗန်းမော် ကို ဗမာပြည်ထဲထည့်ရမယ်ဆိုတဲ အငြင်းပွားမှုရှိခဲ့တယ်။အကြောင်းရင်းကမြစ်ကြီးနားနဲဗန်းမော်ဟာ " ၁၉၃၅မြန်မာနိုင်ငံအစိုးရအက်ဥပဒေပေအောက်က အစီအစဉ်ပါရှိသောဧရိယာများ " ဖစ်နေတဲ့တွက်ဖစ်တယ်။ ဒါကြောင့်ရှမ်းပြည်က ကချင်တွေ ကချင်ပြည်ဖစ်ဖို့အရေး ကြိုးပမ်းမှုဟာ ရင်နာစွာရပ်ဆိုင်းခဲ့ရတယ်။ပြောရမယ်ဆိုရင် မြစ်ကြီးနားနဲဗန်းမော် ကို ရှမ်းပြည်က ကချင်ပြည်နယ်အဖစ်သတ်မှတ်ပေးဖို့ တောင်းဆိုထားတဲနယ်မြေနဲ လဲလှယ်လိုက်တဲ သဘောဆောင်သွားတယ်။ဒါတောင် ဖဆပလ တွေက မြစ်ကြီးနားနဲဗန်းမော်ကို ‌ဗမာထဲထည့်ဖို့ကြိုးပမ်းလာတေးလို့ မြစ်ကြီးနားမှာ ကချင်စစ်သည်တော်တွေ ဆန်ဒပြလိုက်မှ အတော်ငြိမ်သွားခဲ့တယ်။ပြည်နယ်အဖစ်မရခဲ့ပယ်မယ့် ကချင်ခေါင်းဆောင်တွေဟာ ရနိုင်သမျှအခွင့်အရေးရအောင်ကြိုးပမ်းကြတယ်။
ဒါကြောင့် ၁၉၄၅.၇.၄ရက်နေ့မှာ အစည်းအဝေးတကြိမ်ပြန်လုပ်ပြီး ကချင်တွေ ရှမ်းစော်ဘွားတွေရဲ အုပ်ချုက်မှု‌ေအာက်မှာမရှိဖို့ ထပ်မံဆွေးနွေးခဲ့ကြပြီး ၁၉၄၅.၇.၁၃မှာတော သိန်နီစော်ဘွား Soa Hman Hpa ထံစာသွားတင်ပြခဲ့ကြတယ်။သွားတင်ပြ‌ဆွေးနွေးခဲ့သူများကသော
၁-ဒူဝါခွန်ဖုန်း(ဒူဝါအားလုံးကိုယ်စား)၊
၂-ဒူဝါဇော်လီ(ပြည်သူအားလုံးကိုယ်စား)၊
၃-ဆရာကြီး Ebyu(ကျောင်းအားလုံးကိုယ်စား)၊
၄-တောင်အုပ်ဇော်လ(တောင်အုပ်အားလုံးကိုယ်စား)၊
၅-မြို့အုပ်တူလွမ်(မြို့အုပ်အားလုံးကိုယ်စား)၊
၆-ဆူဗေဒါ ခန်းဒါနော်(ကချင်စစ်သားအားလုံးကိုယ်စား) တို့ဖစ်တယ်။ သိန်နီဘက်ဆင်းပြီး စော်ဘွားကြီးစီမှာ ကချင်တွေ စော်ဘွားရဲအုပ်ချုပ်မှုနဲမသက်ဆိုင်စေဖို့ ၊အုပ်ချုပ်မှုကနေ ခွဲထွက်ဖို့ဆွေးနွေးခဲ့ကြရာမှာ စော်ဘွားကြီးလည်း လက်ခံပြီး စာချုပ်ချုပ်ခဲ့ကြသည်။ ထို့ကြောင့်ကချင်ဘက်က စာချုပ်မှာ ကချင်ကိုယ်စားလှယ်အဖစ်လက်မှတ်တက်ထိုးသူတွေကသော
၁-ဒူဝါလဖိုင်ခွန်ဆိုင်း၊
၂-ဒူဝါမရန်ခွန်ဆိုင်း၊
၃-ဆရာဇိန်ဟန်လခန်၊
၄-ဒူဝါမရန်နော်ဆိုင်းနဲ ရှမ်းဘက်က
၁-စော်ဘွားကြီး စောဟမ်ဖ(Soa Hman Hpa)၊
၂-Sao Man Hpa(အိမ်ရှေ့စံ)စော်ဘွားကြီး၏ညီနှင့်
၃- အမတ်ချုပ် ခွန်ဥမ်းကြာ(Hkun Ohn Kya)
တို့နဲ့ သမိုင်းဝင် နယ်မြေလွဲပြောင်းစာချုပ်ချုပ်ဆိုနိုင်ခဲ့ကြတည်။အောက်ပါပုံပါ စာချုပ်ဖစ်သည်(၁)။စာချုပ်ချုပ်ပြီးနောက် ၁၉၄၇.၁၂.၉ရက်နေ့မှာ KutKai Kachin Sub-State ကိုသတ်မှတ်ဖွင့်လစ်နိုင်ခဲ့ကြတယ်။သို့မယ့် ရှမ်းနဲ နယ်မြေခွဲဝေသတ်မှတ်ရာမှာ စာချုပ်သီးသန့် မချုပ်တော့ဘဲ အရင်ရှမ်းစော်ဘွားနဲကချင်ဒူဝါတွေ အစဉ်သတ်မှတ်ကျင့်သုံးလာခဲ့တဲ့ //-"တောမီးလောင်ရာဒေကဟာကချင်တွေရဲမြေ၊ရေတိမ်သောမြေပြန့်ဟာရှမ်းရဲမြေ" ၊(Sharaw wan hkru ai bum pa yawng gaw Jinghpaw ni a rai nna ,Hka ing ai pa layang yawng gaw Sam ni a rai na ), “ Hpai lam dilau diyu Hkang - Nam ying dilau diyu Tai”// ဆိုပြီး Sub-State ကိုခိုင်မာစွာတည်ဆောက်ထားခဲ့ကြတယ်။ကချင်ဒူဝါအုပ်ချုပ်နယ်မြေ တိုက်နယ်/Nebyeng Du Ginwang ၆၆နယ်ရှိခဲ့တယ်။ဤသို့နဲ့ KutKai Kachin Sub-State နယ်ကို ကချင်ဒူဝါ‌တွေ အစွမ်းကုန် ကာကွယ်ကြိုးစားတည်‌ဆောက် ခဲ့ကြတယ်။လွတ်လပ်ရေးရပြီးတဲ့နောက်မှာလည်း လွတ်တော်အမတ်အဖစ် (၁၉၄၇-၅၂) မှာ ဝန်ကြီးလရှီးဂမ်/
(Lashi Gam)၊(၁၉၅၂-၅၈)မှာ ဝန်ကြီးဖုန်းချွေဇော်လ(Pungshwi ZauLa) တို့ လွတ်တော်အမတ်အဖစ်အသီးသီးထမ်းဆောင်ခဲ့ကြတယ်။၁၉၆၀မှာ အမတ်အဖစ် ဝန်ကြီး လုဒ်ဇိန်(Wunji Duwa LukZing)ထမ်းရွက်နေစဉ် ၁၉၆၂.၃.၂ရက် သောကြာနေ့ (၀၃:၀၀Am)ချိန် ဗိုလ်ချုပ်နေဝင်းအာဏာသိမ်းပြီး တော်လှန်ရေးကောင်စီက ဦးနုနဲအတူ‌နိုင်ငံ့ခေါင်းဆောင်တွေကိုဖမ်းဆီးရာမှာပါသွားခဲ့တယ်။
နောက်တခု Kodawng Kachin Sub-Stateက KutKai Kachin Sub-Stateဖွဲ့စည်းတာထက်အနည်းငယ်နောက်ကျခဲ့တယ်။ထူးခြားတာတခုက သူက Kodawng Kachin Hill Tracts ကနေ Kodawng Kachin Sub-Stateဖစ်လာ တာပါဘဲ။၁၈၉၀ ဇန်နဝါရီနှောင်းပိုင်းမှာ ကိုးတောင်ကိုသိမ်းနိုင်ခဲ့ကြတယ်။၁၉၁၆-၁၉ ပထမ ကဘာစစ်မှာ ကိုးတောင်နယ်ကကချင်တွေ မတ်ဆိုပိုတေးနီးယားမှာ ရဲရင့်စွာတိုက်လို့ အောင်ပွဲရရှိကြောင်းသိရတဲ့ Wundawk Camerion က မောလို(Molu)ရွာမှာ ကချင်တွေကိုခေါစုပြီး စစ်အောင်နိုင်မနောပွဲ ကချိန်မှာ Kodawng Kachin Hill Tractsဆိုပြီး သတ်မှတ်ပေးခဲ့ပယ်မယ့် ကိုယ်ပိုင်အုပ်ချုပ်နိုင်ဖို့ မကြိုးပမ်းနိုင်ခဲ့ဘူး။အဲချိန်မကစပြီး အဲ့နယ်ကိုအုပ်ချုပ်ဖို့ သီးသန့်Wundawk တျောက်ထားခဲ့ကြသည်။သီးသန့်ပြည်နည်တခုအဖစ်ထားတဲသဘောဖစ်တယ်။ဒုစစ်မှာ Eng တွေကို ဂျပန်‌ေတွမောင်းထုတ်ချိန် BIAနဲဂျပန်တွေ အဲနယ်ရှိကချင်တွေကိုလည်း ကြမ်းကြုတ်စွာနှိက်ဆက်ခဲ့ကြတယ်။ဂျပန်ကိုပြန်မောင်းထုတ်ဖို့ Eng‌တွေ လွတ်လိုက်တဲ
ကချင်စစ်ဗိုလ်၄ဦးဟာ ကိုးတောင်နယ်မှာ စစ်လာစုဆောင်းချိန်မှာ ၂ပတ်အတွင်း စစ်သား၁၆၀၀ကျော်စုဆောင်းနိုင်ခဲ့ကြတယ်။ကချင်ပြည်ကရောက်ရှိလာတဲ ကချင်ရိန်းဂျားနဲပေါင်းပြီး ဂျပန်ကို စီပေါ့၊ဆွမ်ဆိုင်(Sumsai)ထိ လိုက်တိုက်ထုတ်ခဲ့ကြတယ်။အဲ့ချိန်မှာ ကချင်‌ေခါင်း‌ေဆာင်‌ေတွ အစည်းဝေးလုပ်ပြီး ဆုံးဖြတ်ချက်၃ခုချခဲ့ကြသည်။
၁-ဂျပန်ကိုတိုက်ထုတ်ပြီးလျင် စစ်နိုင်မနောပွဲကမည်။
၂-ကိုးတောင်ကိုကချင်အစိုးရဖွဲပြီးအုပ်ချုပ်မည်။၃-ကိုးတောင်အစိုးရကောင်စီဖွင့်မည်။ ထိုနည်းတူ ၁၉၄၅.၃.၂၃မှာ စစ်အောင်နိုင်မနောပွဲကခဲ့ကြတယ်။1945.10.18မှာ Kodawng Kachin Hill Tractsကနေ Kodawng Kachin Sub-Stateလို့ ပြောင်းခဲ့ကြတယ်။၁၉၄၆.၁.၁၆မှာပြန်ကျင်းပတဲ ဒုကြိမ်စစ်အောင်နိုင်မနောပွှဲမှာ လူထုကနေ ခေါင်းဆောင်တွေ Sub-Stateအဖစ်ပြောင်းထားတာကို အစိုးရဖွဲပြီး စအုပ်ချုပ်သွားဖို့ ခေါင်းဆောင်ကိုရွေးချယ်တင်မြောက်ခဲ့ကြသည်။ထိုမှတရားဝင် ကိုးတောင်ကချင်အစိုးရဖွဲ့စည်းပြီးအုပ်ချုပ်လာခဲ့ရာမှာ ၁၉၅၇မှာ
တခါပိုပြီးခိုင်မှာတိကျအောင် ပြန်ဖွဲစည်းပြီး
မန်တုန်မှာမနောပွဲပါကျင်းပခဲ့ကြသည်။ကိုးတောင်နယ်မှာ ရွာပေါင်း-၁၇၉ရွာ၊တိုက်နယ်/Dek-up Ginwang ၁၆ခုခွဲပြီး Circle Head Man/
(တိုက်သူကြီး/မြို့စား)တွေကို ရွေးပြီး ၁၉၆၂အာဏာသိမ်းချိန်ထိ အုပ်ချုပ်ခဲ့ကြသည်။ အာဏာသိမ်းချိန်ကနေ Sub-Stateအစိုးရပြုတ်သွားတာ ခုထိပြန်မဖွဲ့စည်းနိုင်တေးတာတွေ့ရတယ် ။
ဤ KutKai Kachin Sub-StateနဲKodawng Kachin Sub-Stateသမိုင်း‌ေတွကို ကချင်လူမျိုးသာမက ရှမ်းမြောက်ကလူတွေအားလုံးသိထားဖို့လိုတယ်။ဒေါက်တာ သန်းထွန်း၏အဆိုအရ" သမိုင်းဆိုတာ မအ အောင်သင်ရတာ "ဆိုသောစကားက အလွန်ပင်မှန်လှပါတယ်။ကချင်ဘိုးဘွားစဉ်ဆက်တွေ အုပ်ချုပ်လာခဲ့တဲ့ နယ်မြေကို ယခုအခါ တခြားလူမျိုးတွေဟာ ၎င်းတို့၏နယ်မြေ၊၎င်းတို့၏အုပ်ချုပ်နယ် အဖစ်သတ်မှတ်ပြီး တိုင်း/နိုင်ငံသဖွယ် ထူထောင်လာတာကို ကချင်တွေ အားလုံးတွေ့ရှိကြမှာပါ။ခုလည်း သမိုင်းကိုမဖော်၊ဒီလိုဘဲဆက်ငြိမ်နေရင် မိမိတို့ရဲနယ်မြေ‌ေတွဟာ တခြားသူတွေရဲ လက်ထဲမှာပါသွားပါလိမ့်တယ်။နောင်တချိန် နယ်မြေခွဲဝေ သတ်မှတ်လာချိန်မှာ ဒီသမိုင်း‌ေတွကိုမသိထားရင် ဘယ်လိုလုပ် မိမိနယ်မြေလို့ပြောနိုင်/သက်သေပြနိုင်မှာလဲ။ဒါ‌တွေကြောင်း ကြောင့် အားလုံးသိရှိနိုင်အောင် ဤသမိုင်းအကျဉ်းကိုဖော်ပြလိုက်လိုခြင်းဖစ်ပါတယ်။
စကားပြောဖြင့်ရေးသားထား/လူအမည်သီးခံပါ# ဗမာစကားလုံးနဲရေးရမလွယ်##
De- Hkungga ai Jinghpaw Wunpawng Myusha ni
**Chyurum ai Myusha ni e Ndai lamu ga ,ndai ginra ni gaw Anhte a jiwoi jiwa ni Sai, Shan,Nrut Nra hte gawgap tawn ai lamu ga re,Labau nchye da yang Hpatwat kaw Ginru Ginsa mat mat na tsang la ai.Labau nchye yang Amyu mat mat chye wa ai hpe myit dum ga law .Ndai lamu ga kaw na sha Dip da ai kaw na lawt lu hkra woi Ningshawng ai Hpushawng Hpuba ni pawpru ai lamu ga mung re.Madu myit rawng nga ga.Kanu Mungdan kaw nga ai ni mung Mungmyit Sinli gaw Anhte hte nseng ai,nlu tim hpa nra ai ngu hku nmyit la ga.Shanglawt lu hkra galo ra kaw ndai lamu ga ni mung lawm ai.Ta gindun let, ngangkang ai Mungmyit Sinli ginru ginsa lam yan hpe pai gagap sa wa ga law**!!
အားလုံးကိုလေးစား
By- SLNS

Read more »

Saturday, February 24, 2024

Philosophy,Makam, Academic, Theory, Theology

Makam gaw myit hte kraw rau seng ai hpe hpaji ga, philo ga ni hte gale kau nna academic de nmai gayin kau ai.

1. Academic gaw: 1. Philo - experience.
                          2. Sharin la ai, bai nmai hpyan shaleng hkra rai ra ai. Dai philo hpe lu hpyan jang manu ndan mat sai. Philo gaw ending de sa sai.

Yesu gaw makam hku sa nna, Bhudda gaw philo hku sa ai. Yesu tsun shaga ai hta philo ga nmu lu ai. Makam hku sa ai gaw ending nnga ai.

Makam hta: 1. Kraw
                  2. Myit
Makam gaw receive rai nna makam masham gaw duty re. Dai majaw makam masham gaw yawng hte ni kaw nnga ai. Nanhte a makam masham chyinghkrang tum daram ngu ai gaw, duty hte received hpe tsun ai.

Makam masham gaw amu-duty kaw she sa ai zawn duty gaw Masha kaw sha bai sa ai. Dai majaw makam masham ngu ai gaw Masha hpe tsun ai.

2. Theology gaw Karai masa ngu tim, shi gaw machye machyang she re. Myit re. Myit gaw strategy de sa ai, kraw nre.

Makam masham gaw Theory de sa ai. Theology gaw strategy de sa ai. Mungkan a matu strategy gaw tsaw htum re. Dai rai yang,,,
Theory hpa ta? 
Strategy hpa ta?

Theory gaw 2+2=4 re.
Strategy gaw  √16=4 re. Yu Maya hta jan nna lai mat wa ai. Matsaw ntsang ni gaw theory hku sa ai. 

Theology gaw strategy hku sa ai machye machyang re. Ndai strategy gaw arawng de sa nna ending nga ai. Theory gaw atsam de sa nna ending nnga ai.

Dai majaw Theology kung ai kaw atsam power npru ai. Arawng gan mala la ai ram sha re. Theory kung ai kaw power nga ai.

Dai majaw Mungga nga jang; tinang kam ai hku, chye ai hku, shadu ai hku, makau grup yin a ra ai/ hpyi ai hta hkan nna tinang shadu ai hku shaleng galai shai kau re ai baw nre. Mungga hkaw shingjawng ai baw nre zawn, janmau kaba lu ai ni grau chye ai baw mung nre. Shi gaw Theory hku sa ai kraw re. Dai kraw hta duty lawm nna received re.

Makam masham ngu ai mung shingjawng na lam nnga ai. Langai hte langai shingjawng ra ai de du jang, mungga gaw asak htum wa sai lachyum re.

Makam masham ngu ai duty and received hpe academic hte philo hku nmai sa ai zawn, degree jaw ai lam mung n manu la nga ai.

(Alik Matsun hpyan ai wa hta hkringdat ai lo).
Vol.5, January 2024
JHZ Makam Shanan

Read more »

Saturday, February 17, 2024

LORDS OF MOUNTAINS

ကချင်နှင့် မြေပြန့် ဘာဆိုင်လို့လည်းဟု ဗမာမိတ်ဆွေတချို့ကပြောလာကြ၏။ မှန်၏။ ကချင်ဒေသ အောက် ပိုင်း၊ ဗမာမိတ်ဆွေများနေထိုင်သော ဗမာလူမျိုးများပိုင် မြေပြန့်ဒေသသည် ယခင်ကာလာတွင် ကချင် လူမျိုး များ နှင့် မည်သို့မျှမသက်ဆိုင်ချေ။ အဘယ့်ကြောင့်ဆိုသောဗမာပြည်ထောင်နှင့်ကချင်ပြည်ထောင်ဟူ၍သတ်သတ် စီရှိခဲ့ခြင်း ကြောင့်ပင်ဖြစ်၏။ ဗမာမင်းပိုင်နက် အဝေးဆုံးဖြစ်သော မဲဇာ၊ ကချင်အ မည် ( Myen Za) လွန် သည်နှင့် တောင်တန်း များသာဖြစ်၏။ 
ကချင်လူမျိုးတို့၏မူလည်အမည်သည် ဂျိန်းဖေါဖြစ်၏။ ကချင်ဟူသောအမည်သည် Kakhyen ဟူသောအမည်မှ ဆင်းသက်လာခြင်းဖြစ်သည်ဟုဆို၏။ အာသံဒေသရှိ ဂျိန်းဖေါများအားဆိန်းဖေါဟုခေါ်ဝေါ်ကြ၏။ ဂျိန်းဖေါ (သို့ ) ဆိန်းဖေါ များအား ဗမာမိတ်ဆွေများက သိန်းဖေါ ဟုခေါ်ကြ၏။ ဗမာ လူမျိုးများ၏ ဆ နှင့် သ အသံ ထွက် ပြောင်းပြန်ဖြစ်ခြင်း ကြောင့် ပင်ဖြစ်၏။ ယခင်က တရုတ်လူမျိုးများသည် ကချင်များအား ရှန်ထို ဟုခေါ်၏။ ၄င်း အဓိပါယ်မှာ တောင်ပေါ်သား ဖြစ်သည်ဟုဆို၏။ နောက်ပိုင်း ဂျိန်းဖေါဆူ ဟုခေါ်၏။ ဂျိန်းဖေါ လူမျိုးဟု အဓိပါယ် ရှိသည်ဆို၏။ 
 ဗြိတိသျှတို့၏ မှည့်ခေါ်မှုမှာ တမူထူးခြား၏။ Lords of Mountains တောင်တန်းများ၏အ ရှင်သ ခင်များ ဟူ၍ဖြစ်သည်။ ယင်းကဲ့သို့ မှည့်ခေါ်ခြင်းအား ကချင်လူမျိုးများကိုယ်တိုင် ကြိုက်နှစ် သက်ကြသည်သာ မက အထူးပင်ဂုဏ်ယူလျက်ရှိသည်။ မည်သည့်အတွက် ကြောင့် ကချင်လူမျိုးများသည် ၄င်းအမည်အား ဂုဏ်ယူကြသနည်းဟု ဆိုရာတွင် အကြောင်းရင်းရှိလေသည်။ ကချင်လူမျိုးများသည် တောင်ပေါ်ဒေသတွင်သာ အနေများသဖြင့်ဖြစ်ပြန်၏။ ထို့ထက်သာမက ကချင်ဒေသသည် တောင်ကုန်း တောင်တန်းများဖြင့် ပြည့် နေသော နေရာဖြစ်၏။ မြေပြန့်ဟူ၍ ဆယ်ရာခိုင်နှုန်းပင်မရှိနိုင်ချေ။ 
ယင်းသို့ဖြင့် ယခင်ကာလဗမာလူမျိုးများနှင့် ပူးပေါင်းကာ ဗြိတိသျှ တို့ထံမှ လွတ်လပ်ရေးမရယူမီအချိန်အထိ ကချင် လူမျိုးများ တောင်ပေါ်တွင် နေထိုင်ကာ ကိုယ့်မင်းကိုယ့်ချင်း နှင့်နေလာခဲ့ကြရာ မည်သည့်ပြ သနာမျှ မရှိခဲ့ချေ။ ဒေသအပိုင်းအခြားများဖြင့် ကချင်ပဒေသရာဇ်ဒူဝါများ၊ အကြီးအကဲများ၏ အုပ်ချုပ်မှုဖြင့် မိမိတို့နယ်မြေဒေသများအား မိမိတို့အုပ်ချုပ်ကာနေခဲ့ကြသည်။ဗြိတိသျှတို့မရောက်လာမီအချိန်တွင်ကချင်ဒူဝါများသည်ကြွင်းမဲ့အာဏာတန်ခိုးဖြင့်ပြည့်စုံကြ၏။ မည်သည့်ဗမာမင်း၊တရုတ်မင်း၊ကုလားမင်းမျှ ကချင်ဒူဝါ များ ၏အာဏာစက်အား ထိပါးနိုင်ခြင်း မရှိခဲ့ကြ ချေ။ 
 သို့သော်လည်း ဘားမားဖယ်ဒရေးရှင်းတွင် ပူးပေါင်းပါ၀င်ခဲ့ပြီးနောက်ပိုင်းတွင် စကားတစ်ရပ်ပေါ်ထွက်လာ၏။  ၄င်းစကားရပ်မှာ `` ကချင်နဲ့မြေပြန့်ဘာဆိုင်လို့လည်း´´ ဟူ၍ဖြစ်၏။ ဘားမားဖယ်ဒရေးရှင်းတွင် မပါ၀င်မီအချိန်အထိ မည်သည့်လူမျိုးခြားကမှ ကချင်နဲ့ မြေပြန့်ဘာဆိုင်လို့လည်း ဟူသောစကားပြောဆိုခြင်းမရှိခဲ့၊ ပြောဆိုရန်အ ကြောင်း လည်းမရှိ။
 ဘားမားဖယ်ဒရေးရှင်းတည်ထောင်ရန်ဆောင်ရွက်စဉ် ဗြိတိသျှတို့က ကချင်၊ ရှမ်း၊ ချင်း စသည့် ဒေသများအား Frontier area ( နယ်ခြားဒေသ) ဟုအမည်ကင်ပွန်းတပ်ခဲ့သည်။ လွတ်လပ်ရေး ရယူရာတွင် ကချင်ဒေသအား Kachin State ဟူသောအမည်ဖြင့်သာ ဗမာနှင့် ပူးပေါင်းခြင်းဖြစ်သည်။  သို့သော်လည်း ဗမာများက ဗမာစကားဖြင့် တောင်တန်းဒေသဟု အမည်ပေးခဲ့ကြသည်။ ယင်းကဲ့သို့အမည်ပေးခြင်းအား ဆန်းစစ်ကြည့်လျင် နဂိုကတည်းက ရည်ရွယ်ချက်ရှိရှိဖြင့် ၄င်းတို့ကမြေပြန့်သား၊ အခြားများက တောင်ပေါ်သား ဟူ၍ ခွဲခြားလိုသော အဓိပါယ်ပင်ဖြစ်နေ တော့သည်။ မြေပြန့်သားများက တောင်ပေါ်သားများထက်ပို၍ မြင့်မြတ်သလို၊ မြေပြန့်သားများက ဘဲ တောင်ပေါ်သား များ၏ အရှင်သခင်ဖြစ်သလိုလို ဖြစ်လာစေရန် ရည်ရွယ်ချက်ရှိရှိဖြင့် မှည့်ခေါ်ခြင်းဖြစ်သည်မှာ သံသယဖြစ်စရာ အကြောင်းမရှိ။ 
 တောင်ပေါ်များတွင် နေထိုင်သော ကချင်များကလည်း မိမိတို့ ပင်ကိုယ်နေထိုင်လိုစိတ်ဖြင့် နေထိုင်ခြင်းဖြစ် သောကြောင့် မည်သို့မျှ အကြောင်းမရှိ၊ သို့သော် ဘားမားဖယ်ဒရေးရှင်းတွင်ပါ၀င်ခဲ့ခြင်းဖြင့် တောင်တန်းသား များဟူ သော အမည်နာမအောက်တွင် နိမ့်ကျသလိုလိူ၊ မတူသလို၊ မတန်သလိုပြုမူခြင်းခံကြရတော့သည်။ 
 ကချင်၊ ချင်း၊ ရှမ်းတို့သည်လည်း ၄င်းတို့ကိုယ်တိုင်တောင်တန်းများတွင်နေထိုင်ကာ မူ မိမိပြည်ထောင်၊ နိုင်ငံ၊ တိုင်းပြည်တွင်နေထိုင်ခြင်းဖြစ်သည်ဟုသတ်မှတ်ကြသည်။ ကမ္ဘာကြီးတွင် တောင်တန်းများတွင်နေထိုင်ကြသောလူမျိုး အမြောက်အများရှိကြသည်။ တိဘက်ပြည်၊ မွန်ဂိုးလီးယားပြည်၊ နီပေါ၊ ဘူတန်၊ ဆွစ်ဇာလန်၊ ဘိုလီးဘီးယား၊ အစရှိသဖြင့် မြောက်များစွာရှိသည်။ တောင်တန်းများပေါ်တွင်နေထိုင်ခြင်းဖြင့် မည်သမျှ တောင်တန်းသားဟူ၍ပြောဆိုခြင်းမရှိ၊ သူတို့တိုင်းပြည်နှင့် သူတို့ တည်ရှိနေကြသည်။ ကုလသမဂ္ဂမှလည်းခွဲခြားခြင်းမရှိ၊ တစ်ဦးနှင့် တစ်ဦး၊ တစ်ပြည် ထောင်နှင့်တစ်ပြည်ထောင် လေးစားသမှုပြုကာနေထိုင်ကြသည်။
 တောင်တန်းသားများဖြစ်သဖြင့် မည်သူ့နေရာကိုမျှလိုချင်တပ်မက်ခြင်းမရှိ၊ မိမိတို့ဒေသတွင် မိမိတို့နှင့်သက်  ဆိုင်သော အသက်မွေး၀မ်းကြောင်းပြုကာအသက်ရှင်နေထိုင်ကြသည်။ မိမိတို့ပဒေသရဇ်ာဒူဝါများ၏ အုပ်ချုပ်မှု၊ ဦးဆောင်မှုဖြင့် ကချင်ပိုဒေသများအား တည်ထောင်ခဲ့ကြသည်။ မိမိတို့တိုင်းနိုင်ငံအားတည်ဆောက်ခဲ့ကြသည်။ သို့သော် လည်း ကချင်နဲ့မြေပြန့်ဘာဆိုင်လို့လည်းဟု အမည်ကင်ပွန်းတပ်ကာ ကချင်လူမျိုးအားမား တောင်ပေါ်ဒေ သသို့ပြန်လည် နှင်ထုတ်ပစ် ဟူသော စကားသံများအား မကြားချင်အဆုံးဖြစ်လာခဲ့သည်။ ယင်းသို့ပြောဆိုမှုများသည် သမိုင်းကြောင်း အားမလေ့လာဘဲ လေဖမ်းတရားနာပြုသူများ၏စကား သံပင်ဖြစ်လေတော့သည်။
 ကချင်လူမျိုးများသည် ယခင်ရာစုနှစ်များစွာကတည်းက၊ အချိန်တိုင်းပင် စစ်မက်တိုက်ခိုက်ကာနေခဲ့ကြသော လူမျိုးဖြစ်သည်ကို သမိုင်းများစွာတွင သက်သေအဖြစ်တွေ့ရသည်။ ပထမဆုံး သမိုင်းတွင်သည်မှာ နန်းစော ( Nan Chao) သမိုင်းတွင်ပါ၀င်ခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။ အေဒီ ၇-၈ ရာစုများတွင် နန်ချောင် များသည် တရုတ်ပြည်၊ ယနေ့မြန်မာပြည်ဟုခေါ်တွင်နေသောဒေသများ အပြင် ဗီယက်နမ်နိုင်ငံအထိသိမ်းပိုက်စိုးမိုးခဲ့ကြသည်ကိုတွေ့ရသည်။ ဗီယက်နမ်နိုင်ငံ ဟနွိုင် ( Hanoi) အထိ သွားရောက်တိုက်ခိုက်ရာတွင် ပါ၀င်ခဲ့ကြောင်း GE Harvey ၏ History of Burma အမည်ရှိစာအုပ်တွင်ရေးသားထားသည်ကိုတွေ့ရသည်။ ၄င်း၏သမိုင်းမှတ်တမ်းတင်မှုသည် သေချာသည်ဟု မှတ်ယူရန်ရှိသည်။ အဘယ့်ကြောင့်ဆိုသော ယနေ့ ဗီယက်နမ်နိုင်ငံ တောင်ပေါ်ဒေသများတွင် နေထိုင်သော Thenbaw, Mnong, Ede လူမျိုးများ၏ ဓလေ့ထုံးစံ၊ နေထိုမှုရိုးရာ၊ နေအိမ်တည်ဆောက်ထားပုံ၊ ရိုးရာ နတ်ကိုးကွယ်ပူဇော်ပသမှု များတွင် ကျင့်ဆောင်သော အပြုအမှု များသည် ကချင်လူမျိုးများနှင့် ထပ်တူနီးပါးမျှ ဆင်တူဖြစ်နေသည်ကိုတွေ့ရသည်။ 
 ထို့ပြင် ကချင်လူမျိုးများသည် မွန်ဂိုတာတာ အနွယ်၀င်ဖြစ်သည့်အတိုင်း မွန်ဂိုတာတာ ဘုန်းမီးနေလ တောက်ပြောင်သော အချိန်တွင်လည်း မွန်ဂိုစစ်တပ်နှင့်အတူ အာရှ တခွင် တွင် စစ်မက်တိုက်ခိုက်ခဲ့ကြသည်။ မွန်ဂိုအနွယ်ဟုဆိုရာတွင် ကချင်များကဲ့သို့သော အခြားမျိုးနွယ်များ မည်မျှ ပါ၀င်ခဲ့သည်ကိုမူ အသေအချာ မသိရချေ။ သို့သော်မြောက်များ ပါ၀င်မည်ကား အမှန်ပင်ဖြစ်သည်။ ငယ်စဉ်က ရှေ့မီနောက်မီ လူကြီးများ ပြောသောစကားတွင် တရုတ်ပြည်ရှိ မဟာတံတိုင်းကြီး တည်ဆောက်ခြင်းသည် ဂျိန်းဖေါ လူမျိုးများ၏ ရန်ကိုကြောက်ရွံ့သဖြင့် ကာကွယ်နိုင်ရန် အတွက် တည်ဆောက်ခြင်းဖြစ်သည်ဟု ဆိုကြသဖြင့် အလွန်အံ့အားသင့်ခဲ့ရသည်။ ကမ္ဘာပေါ်တွင် လူဥိးရေအများဆုံးနှင် ဧရိယာအကျယ်ဆုံးသော တရုတ်လူမျိုးများသည် ကချင်လူမျိုးများအား ကြောက်ရွံ့သဖြင့် မဟာတံတိုင်းကြီးတည် ဆောက်ခဲ့သည်ဆိုသည်ကို ရယ်စရာ ဟာသတစ်ပုဒ်၊ ရယ်ဖွယ်ရာ ဇတ်လမ်းတစ်ပုဒ်အဖြစ်လှောင်ပြောင်ခဲ့ဘူးသည်။ ယခုအချိန်ပြန်လည်သုံးသပ်ကြည့်ရာတွင် ထိုအချိန် ကချင်အမည်မရှိသေးသော၊ ဂျိန်းဖေါလူမျိုးများသည် မွန်ဂိုတာတာ အနွယ်၀င်များဖြစ်ကြပြီး ၄င်းတပ်တွင်ပါ၀င်ကာ တရုတ်ဒေသအားတိုက်ခိုက်ရာတွင် ပါ၀င်ခဲ့ခြင်းဖြစ်သဖြင့် ကချင်လူမျိုး များ၏ဓလေ့ထုံးစံအတိုင်းနှုတ်စကားသမိုင်း အားဖြင့် တဆင့်ပြီးတဆင့်၊ လက်ဆင့်ကမ်းပြောဆိုခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်ကို နောက်ပိုင်းတွင် သံသယဖြစ်စရာမရှိတော့ချေ။ 
 ကချင်လူမျိုးများသည် မွန်ဂိုတာတာစပ်တပ်တွင် အပါအ၀င်ဖြစ်ကာ ယနေ့ မြန်မာနိုင်ငံအလယ်ပိုင်း ပုဂံဒေသ အထိ တိုက်ခိုက်ခဲ့ကြသော မွန်ဂိုစစ်တပ်တွင် ကချင်များပါ၀င်သည်ကို ကချင်များ၏ နှုတ်ပြောသမိုင်းများတွင် မကြာခဏ ကြားဖူးခဲ့ရသည်။ သမိုင်းဆရာ GJ Scott ကမူ The Kachins were no doubt of Mongol Ancestral ဟုရေး သားထား လေသည်။ ထို့ပြင်ကချင်များသည် War like people ဟုလည်းကောင်း၊ Kachins were the first class warrior ဟုလည်းကောင်းရေးသားထားပြန်သည်။ အမှန်တကယ် စစ်မက်ခုန်မင်ခြင်းရှိမရှိကိုမူ မသိရသော်လည်း လိုအပ်ချက်အရ စစ်တိုက်ခဲ့ကြသဖြင့် အချိန်နှင့်အမျှ စစ်တိုက်နေကြသဖြင့် ပထမတန်းစားစစ်သည်များ ဖြစ်လာရ သည်ကိုတော့ ငြင်းဆိုစရာအကြောင်းမရှိ။
 ယနေ့အချိန်အထိကချင်လူမျိုးများ၏လူဦးရေစာရင်းကိုကြည့်မည်ဆိုလျင်တစ်သန်းမျှသာရှိလေသည်။ လူဦးရေ နည်းပါလင့်ကစား ကချင်လူမျိုးများ၏ တိုက်ခိုက်မှုစွမ်းရည်သည် ကမ္ဘာကပင်သြချခဲ့ရသည်။ အထူးသဖြင့် ပထမကမ္ဘာ စစ်နှင့် ဒုတိယ ကမ္ဘာစစ် များတွင် ကချင်လူမျိုးများသည် မဟာမိတ်များဖက်မှ ပါ၀င်တိုက်ခိုက်ခဲ့ကြသော ကချင်စစ်သည် များသည် ကမ္ဘာကျော်ခဲ့ကြလေသည်။ 
 လူဦးရေ နည်းပါးသည်ကတစ်ကြောင်း၊ မိမိတို့ အသက်ရှင်ရပ်တည်နိုင်ရန် အအချိန်နှင့်အမျှ စစ်တိုက်နေရခြင်း၊ ခုခံနေရခြင်း များပြုလုပ်နေရသည်ကတစ်ကြောင်း၊ တို့ကြောင့် မိမိတို့ နေထိုင်ရာ နေရာဒေသကိုလည်း ရွေး ချယ်မှုပြုလာရတော့သည်။ စစ်မက်တိုက်ခိုက်ခြင်းဆိုရာတွင် ယနေ့တိုင်မရိုးနိုင်သော ဗျူဟာတစ်ရပ်မှာ အမြင့်ပိုင်း ( သို့) တောင်ပေါ် တောင်စောင်းများတွင် နေရာယူထားသောသူများသည် တစ်ပန်းသာသည်ဟူ၍ ဖြစ်ရာ ကချင်များသည်လည်း မိမိတို့နေထိုင်ရော ဒေသအား တောင်ပေါ် တောင်းစောင်း၊ တောင်တန်းများတွင် နေရာ ယူခဲ့ရတော့သည်။ 
 မြေနေရာအကျယ်အ၀န်း လိုချင်သလောက်ရှိလင့်ကစား ၄င်းတို့နေထိုင်သော အိမ်များကိုလည်း လုံးချင်းခြံ၀င်; နေအိမ်များကဲ့သို့မဟုတ်ဘဲ အိမ်တန်းရှည်များအဖြစ်တည်ဆောက်လာကြသည်။ အိမ်တန်းရှည်ဟုဆိုရ သော်လည်း ရည်ရွယ်ချက်မှာ ခံတပ်များကဲ့သို့ ဖြစ်အောင်တည်ဆောက်ထားကြသည်။ အိမ်တမ်းရှည်တစ်ခုသည် ကိုက်တစ်ရာခန့် မျှပင်ရှည်လျားလှသည်။ ၄င်းအိမ်တန်းရှည်တစ်ခုတွင် အနည်းဆုံး မိသားစု ဆယ်စုမက နေထိုင်နိုင်ကြသည်ဖြစ်လေရာ စစ်တန်းလျားတစ်ခုပင်ဖြစ်နေတော့သည်။ အကာအကွယ်ကောင်းသော တောင်စောင်းများတွင် တည်ဆောက်ထားကြပြီး ရန်သူများ၀င်ရောက်လာနိုင်သောလမ်းကြောင်းများတွင်လည်း ခုခံတိုက်ခိုက်နိုင်ရန် ကတုတ်ကျင်းများ အခိုင်အမာတူး ထားခြင်း၊ တောင်စောင်းများတွင် သစ်သားသစ်လုံးများ၊ ဝါးလုံးဝါးခြမ်းများဖြင့် ပုခက်သဏ္ဍာန်ပြုလုပ်ကာ ကျောက်တုံး များတင်ထားကြသည်။ ရန်သူများ၀င်ရောက်လာသောအခါ ၄င်းကျောက်မောင်းများအား ချည်နှောင်ထားသည့် ဆိုင်းကြိုးများအား ဖြတ်ချခြင်း ဖြင့်ခုခံတိုက်ခိုက်ကြသည်။ လှံလေးများဖြင့် တိုက်ခိုက်ခြင်းများပြုလုပ်ကြသည်။ ယင်းကဲ့ သို့ စုစုစည်းစည်း နေထိုင်ခြင်းဖြစ်သဖြင့် ရန်သူအားတိုက်ခိုက်ရာတွင် တစ်ခဏအတွင်း အင်အားစုမိခြင်းဖြစ် စေသည်။ ထို့ကြောင့် တောင်ပေါ် တောင်စောင်းများ တွင် အိမ်တန်းရှည်များဆောက်လုပ်ကာနေထိုင်ခြင်းသည် နေထိုင်စရာမြေ နေရာမရှိသဖြင့်မဟုတ်ဘဲ အင်အား တစ်စုတစည်းတည်းဖြစ်ရန်အတွက် နှင့် ရန်သူအား အပေါ်စီးမှ တိုက်ခိုက်ခြင်း ပြုနိုင်ရန် အတွက်ပင်ဖြစ်လေသည်။ 
 ဗြိတိသျှတို့သည် ဗမာဒေသအားသိမ်းပိုက်ပြီးနောက် ကချင်ဒေသကိုလည်းဆက်လက်သိမ်းပိုက်ရန် ချီတက်လာ ကြရာတွင် ကချင်များ၏ တိုက်ခိုက်မှုအား အကြီးအကျယ်ခံခဲ့ကြရသည်။ ဗမာဒေသအား တိုက်ခိုက်ရာတွင် လအနည်း ငယ်အ တွင်း ပြီးဆုံးသော်လည်း ကချင်ဒေသအားတိုက်ခိုက်ရာတွင်မူ နှစ်ဆယ်ချီကြာမြင့်သည်ကို ဗြိတိသျှ တို့ကိုယ်တိုင် ၀န်ခံခဲ့ရလေသည်။ အံ့အားသင့်ခဲ့ရလေသည်။ ကချင်ဒေသသို့ ချီတက်တိုက်ခိုက်ရာတွင် ပါ၀င်ခဲ့သည့် ဗြိတိသျှစစ်ဗိုလ် Major SCF Peille ကျြံတွေ့ခဲ့ရသည့် အတွေ့အကြုံတစ်ခုအား အောက်ပါအတိုင်း မှတ်တမ်းတင်ထား လေသည်။ ကချင်တို့၏ အိမ်တစ်ဆောင်မှာ မိသားစုတစ်ခုတည်းနေထိုင်သည့် အိမ်မဟုတ်ဘဲ မိသားစု အများအပြားနေ ထိုင်နိုင် သည့် အိမ်ဖြစ်ပေသည်။ အိမ်ခြေများအနက် တစ်၀က်သည် တိုက်ခိုက်ပုန်ကန်လှုပ်ရှားမှုပြုရာတွင် ကိုယ်တိုင် ကိုယ်ကျ ပါ၀င်ပြီး ကျန်တစ်၀က်မျာ အခြေအနေကိုစောင့်ကြည့်နေကြခြင်းဖြစ်လေသည်။ ( ဦးတင်မောင်ရင်၊ မဟာဝိဇာ၊ ခေတ်မြန်မာတည်ဟန်) 
 ထို့အပြင်ကချင်အိမ်များသည် ဒါးလှံများ မဖေါက်နိုင်သည်သာမက တူမီးကျည်ဆံပင် မဖေါက်နိုင်အောင် ထူထဲစွာယက်လုပ်ထားကြလေသည်။ တော်တောင်သဘာ၀အတိုင်း သားရဲ တိရစ္ဆာန်များ၊ တောကောင်များ ချဉ်းကပ် ရန်မူလာတတ်ရာ ကျား၊ ၀က်ဝံ အစွယ်များဖြင့်ကုတ်ခြစ်ခွာဖြဲမရအောင်ပင်ခိုင်ခံ့သည်။ ရွာပတ်လည်ကိုလည်း သစ်လုံး၊ ဝါးလုံး၊ ပျဉ်ချပ်ကြီးများဖြင့် ကာရံထားလေသည်။ 
 ရှေးယခင်ကာလက တဆိုက်ခိုက်မှုများသည်ဓါးလှံ၊လက်နက်များဖြင့်သာတိုက်ခိုက်ခြင်းဖြစ်လေရာ တောင်စောင်း တောင်ပေါ် များသည် လူများအလွယ်တကူ တက်ရောက်နိုင်သည့် နေရာမဟုတ်သောကြောင့် ရန်သူများအလွယ်တကူ တက်ရောက်ခြင်းမရှိနိုင်သောနေရာဖြစ်သည်။ ထို့ကြောင့် ကချင်လူမျိုးများသည် မိမိတို့၌ လူဥိးရေ နည်းပါးသောကြောင့် ရန်သူအားတိုက်ခိုက်အောင်မြင်ရန်မှာမူတောင်ပေါ်၊တောင်စောင်းများကသာလျင်သဘာ၀ကပေးထားသော ခံတပ်အတား အဆီးကြီးဖြစ်နေသဖြင့် ၄င်းနေရာများတွင် နေထိုင်ရန် ပြုလုပ်လာ ကြခြင်းပင်ဖြစ်သည်။ 
 ကချင်လူမျိုးများထံသို့ သာသနာပြုရန်ရောက်ရှိလာသော ဆရာတော် Dr. A. Gustav ၏မှတ်ချက်မှာ လည်းမှတ်သားလောက်ပေသည်။ " The Kachin mountain villages were more secure and could be defended from marauders more easily." ( Light in the jungle . By Gustaf A Sword, DD.pp-32)  ဆိုလိုသည်မှာ တောင်ပေါ် တောင်စောင်းများရှိ ကချင်ကျေးရွာများသည် ပိုမို၍ လုံခြုံသည်သာမက အခြားသော ကျူးကျော်သူများကိုလည်း ထိရောက်စွာခုခံတိုက်ထုတ်ရန် ပိုမိုလွယ်ကူသောနေရာဖြစ်သည်ဟူ၏။ ထိုသို့သော အကြောင်းများကြောင့် လွန်ခဲ့သောအချိန်များတွင် ကချင်လူမျိုးများသည် တောင်ပေါ်တွင် အခြေချနေထိုင်မှု များဖြစ် ပေါ်လာခဲ့ရသည်။ သို့ဖြင့် ကချင်လူမျိုးများသည် တောင်ပေါ်၊ တောင်တန်း၊ တောင်စောင်းများတွင် နေထိုင်ရန်အတွက် အခြေအနေပေးမှုများဖြစ်လာခဲ့ရသည်။ 
 ယင်းသို့ တောင်ပေါ်တွင် အနေများသဖြင့် နောက်ပိုင်းတွင်လည်း တောင်ပေါ်တွင်သာ အဓိက နေထိုငိကြရာ၊ ဘားမားဖယ်ဒရေးရှင်း တွင်ပူးပေါင်းပါ၀င်ခဲ့ပြီးနောက်၊ ဗမာလူမျိုးများက ကချင်နဲ့မြေပြန့်ဘာဆိုင်လို့လည်း ဟူပြီး ပြောဆိုလာကြလေတော့သည်။ ကချင်နှင့်မြေပြန့်မသက်ဆိုင်သလို အမျိုးမျိုးသော ဝါဒဖြန့်မှုများပြုလုပ်လာ ကြတော့ သည်။ အထက်တွင် ရေးသားသည့်အတိုင်း တောင်ပေါ်တွင်နေထိုင်ခြင်းသည် ရန်သူအား ခုခံတိုက်ခိုက်မှုတွင် အပေါ်စီး၊ အသာစီး ရရန်အတွက် နေထိုင်ခြင်းဖြစ်သော်လည်း၊ ကချင်ဒေသရှိမြေပြန့်များအားလုံးသည် ကချင်ဒူဝ်များ ပိုင်ဆိုင်သော မြေနေရာများဖြစ်လေသည်။ ၄င်းမြေနေရာတွင် နေထိုင်ကြကုန်သော ဝေနေယျလူသတ္တဝါအပါင်းသည် ၄င်းမြေပြန့်ဒေသ အားပိုင်ဆိုင်သောကချင်ဒူဝါများအားအခွန်အခပေးဆောင်ကြရလေသည်။ ကချင်ဒူဝါများထံအခွင့်တောင်းကာ နေထိုင်ကြ ရသည်။ ဒူဝါများကသတ်မှတ်ပေးသောနေရာတွင်လုပ်ကိုင်စားသောက်ခွင့်ရရှိကြသည်။ မရှိဆင်းရဲသော သူများအား ဒူဝါများက လိုလေသေးမရှိထောက်ပံ့ပေးသည်။ မုဆိုးမ၊ မုဆိုးဖို များအား ထောက်ပံ့ပေး သည်။ ခရီးသွားများ၊ ရွာတွင်းနားနေလိုလျင် ဒူဝါ၏အိမ်တွင်တည်းခိုကြသည်။ ၄င်းတို့တည်းခိုနေစဉ်ကာလပတ်လုံး အပူအပင်မရှိ ဒူဝါက ကျွေးမွေးသည်။ 
 ယခုမြစ်ကြိးနားဟု အမည်တွင်သောနေရာသည် ယခင်က လထော်မျိုးနွယ်အကျဲ ဒူဝါများအုပ်ချုပ်သော ဒေသဖြစ်သည်။ အဓိကနေထိုင်သူများမှာ ကချင်နှင့် ရှမ်းတရုတ်များဖြစ်ကြပြီး ၄င်းတို့သည် လထော်မျိုးနွယ် ကချင်ဒူဝါများထံ အခွန်ပေးဆောင်ကြရသည်။ ဖော်ပြပါအကျဲဒူဝါများသည် ပဒေသရာဇ်ဖြစ်ကြသော်လည်း မြစ်ကြီးနားမြို့ ၏အနောက်ဖက် ဆယ့်လေးမိုင်အကွ အကျဲဒေသတွင်နေထိုင်ကြသည်။ မြစ်ကြီးနားလွင်ပြင်အား ပိုင်ပိုင်အုပ်ချုပ်သော ဒူဝါများဖြစ်လင့်ကစား မြစ်ကြီးနားတွင်နေထိုင်ခြင်းမရှိ၊ အကျဲအမည်ရှိနေရာတွင် နေထိုင်ခြင်းမှာ အထက်တွင်ဖော်ပြ သည့်အတိုင်း စစ်မက်တိုက်ခိုက်ရာတွင် နေရာကောင်းအား ရယူထားခြင်းပင်ဖြစ်သည်။ ဖော်ပြပါအကျဲကျေးရွာသည်ကျူး ကျော်လာသူ ရန်သူများအား ခုခံတွန်းလှန်တိုက်ခိုက်ရန် နေရာကောင်းဖြစ်သကဲ့သို့ ရန်သူများမှ ၀င်ရောက်တိုက်ခိုက် ရန်အတွက် အလွန်ခက်ခဲသော မြေပြင်အနေအထားပင်ဖြစ်လေသည်။ ထို့ကြောင့် ဒုတိယ ကမ္ဘာစစ်ကြိးအချိန် မဟာမိတ်တပ်များသည် ´ဧရာ၀တီမြစ်အား ဘောတံတား ( ကမ္ဘာ့အရှည်ဆုံးသော ဘောတံတား၊ Pontoon Bridge) တည်ဆောက်ရန်နေရာရွေးချယ်ရာတွင် အကျဲကျေးရွာအားရွေးချယ်ခဲ့ကြသည်။ ၄င်းနေရာသည် Akye lunghtawn ဟုအမည်ရှိသည်။ 
 ဗန်းမော်ဒေသဖက် ( ကချင်အခေါ် မန်မော်) တွင်လည်း ဂေါ်ရီဒူဝါ၊ လဖိုင်ဒူဝါ၊ မရန်ဒူဝါ၊ ဘန်ဂေါ်ဒူဝါ များသည် တောင်ပေါ်ဒေသ ( ဥပမာ စိန်လုံတောင်တန်း) များတွင် နေထိုင်ကြသော်လည်း ၄င်းဒေသမြေပြန့်တစ်ခုလုံး ချုပ်ကိုင်ထား ကာ အုပ်ချုပ်ကြသည်။ ၄င်းမြေပြန့်နေ ကချင်ရှမ်းတရုတ် ဗမာ အစရှိသူတို့သည် ကချင်ဒူဝါများအား အခွန်ပေး ဆောင်ကြရသည်။ သို့သော်လည်း 1884 တွင် ဗန်းမော်မြေပြန့်နေသူများ သည် ကချင်ဒူဝါများအား အခွန်ပေးဆောင်ရန် ငြင်းပယ်မှုပြုလုပ်လာကြသည်။ ထို့ကြောင့် ကချင်ဒူဝါများဖြစ်ကြသော ဂေါ်ရီဒူဝါ၊ မထန်ဒူဝါ၊ မတင်ဒူဝါ၊ ဖုန်ကန်ဒူဝါ၊ လဖိုင်ဒူဝါ အစရှိသည့် ကချင်ဒူဝါများမှ ဗန်းမော်မြို့တစ်မြို့လုံးအား မီးရှို့ဖျက်ဆီး လိုက်ကြလေသည်။ " The Shan villages in the plains were completely at the mercy of the hill people. Each village was alternately "protected" and blackmailed by the capricious Kachins ( Burma Gazetteer, Bhamo District. P-21) ဆိုလိုသည်မှာ မြေပြန့်ရှိ ရှမ်းရွာများသည် ကချင်များ၏သနားကြင်နာမှု အောက်တွင်လုံး ၀ရှိကြသည်။ရွာတိုင်းသည်စိတ်ပြောင်းလွယ်သော ကချင်များ၏အကာ အကွယ်ပေးလိုက်၊ ဒုက္ခပေးလိုက် ဖြင့် ကချင်များ ၏အောက်တွင်ရှိကြသည်။ 
 ကချင်ဒူဝါများမှ ဗန်းမော်တစ်မြို့လုံးအား မီးရှို့တိုက်ခိုက်ဖျက်ဆီးခြင်းနှင့်ပတ်သက်၍ မြက်မြင်ကိုယ်တွေ့ဖြစ် သော ပြင်သစ်သတင်းထောက်တစ်ဦးရေးသားထားသည်ကို Major Enriquez မှ The Races of Burma အမည်ရှိစာအုပ်တွင်အောက်ပါအတိုင်းရေးသားထားလေသည်။ They are keen traders, work cheerfully from a member of that sorely-tired expedition from Mandalay to Monmien. But one reconizes now its truth, justice and penetration. In 1872 the Kachin attacked Mogaung, killed the Burmese official, and took the Amber Mines which they worked onf a feeble scale. In December 1884, (the last year of Burmese admistration) When Bhamo was captured by Kachins and Chinese and burnt from end to end. Only the buildings and property of the European Missionaries were spared. The Burmese Governor and garrison barely escaped with their lives to the river. ကချင်များသည် ကုန်သွယ်ခြင်း ပျော်ရွှင်စွာအ လုပ်လုပ်ကိုင်ခြင်း ရှိနေကြပြီဖြစ်သည်ဟု မန္တလေးမှ မုန်းမြန်းသွား အဖွဲ့၀င်တစ်ဦးက ရက်ရောစွာ မှတ်ချက်ပြုသော်လည်း အခြားတစ်ဦးမှတ်ချက်ပြုရာတွင် မြန်မာဘုရင်စိုးစံသည့် နောက်ဆုံးနှစ်ဖြစ်သော 1884 ခုနှစ် ဒီဇင်ဘာလ တွင် ကချင်များနှင့် တရုတ်တို့သည် ဗန်းမော်မြို့အား သိမ်းပိုက်ကာ မြို့၏တစ်ဖက်စွန်းမှ တစ်ဖက်စွန်းတိုင်အောင် မီးရှို့ပစ်လေသည်။ ဗမာမင်း မြို့၀န် နှင့် စစ်သည်များသည် ၄င်းတို့အသက်ချမ်းသာရရန် မြစ်ဖက်သို့ထွက်ပြေးကြလေ သည် ဟူ၍ဖြစ်သည်။ 
 ထို့ပြင် Burma Gazetteer , Bhamo District စာအုပ်တွင် အောက်ပါအတိုင်းရေးသားထားပြန်လေသည်။ The Kachins controlled the trade- routes and terrorised the town, and the authority of the Burmese government was merely nomily (Page-90-91). ဗန်းမော်ဒေသ၏ ကုန်သွယ်ရေးလမ်း ကြောင်းအား ကချင်များကထိန်းချုပ်ထားကြသည်။ ဗန်းမော်ရှိ ဗမာအစိုးရဆိုသည်မှာလည်း အည်မျှသာလျင်ဖြစ်လေ သည်။ ထို့ပြင် ဗန်းမော်မြို့အားထပ်မံမှတ်ချက်ပြုသည်မှာ "Bhamo is hardly recognizble as the florishing town it was some nine years ago. It is ruined and deserted" The inhabitants slept on sand banks and in boats at night prepared for instant flight in case of a Kachin attack ( Page-91). ဆိုလိုသည်မှာ လွန်ခဲ့သော ကိုးနှစ်ခန့်က ဗန်းမော်မြို့ စည်ကားခဲ့သည်ဆိုသည်ကို အသိအမှတ်ပြုရန်ခက်ခဲသည်။ ဗန်းမော်မြို့သည်ပျက်စီးနေပြီး လူသူကင်းမဲ့လျက်ရှိနေသည်။ ညအချိန်ရောက်လျင် မြို့နေသူတို့သည် မြစ်ကမ်းဘေးရှိ သဲသောင်များတွင် အိပ်စက်ကြသည်။ အချို့မှာ လှေများတွင် နေထိုင်နေကြသည်၊ ကချင်များတိုက်ခိုက်လာလျင် ထွက်ပြေး နိုင်ရန်အဆင်သင့်ပြင်ဆင်ထားကြခြင်းဖြစ်သည်) 
 ဗမာဒေသသာမက ကချင်၊ ချင်း၊ ရှမ်းဒေသများကိုပါ တိုက်ခိုက်သိမ်းပိုက်နိုင်ခဲ့သည့် ဗြိတိသျှ ဧကရီ ဘုရင်မ ကြီး၏ ရှေ့ပြေးအဖွဲ့ဖြစ်သော ကာနယ်စလေဒင်နှင့်ဒေါက်တာအင်ဒါဆင်တို့သည် 1874 ခုနှစ်တွင် ဗန်းမော်မြို့သို့ ရောက်ရှိလာကြ၏။ လာရောက်ရသည့်အကြောင်းရင်းမှာ ဗန်းမော်ဒေသသည် ကချင်လူမျိုးများ ပိုင်နက် ဟုတ်မ ဟုတ်နှင့် တရုတ်ပြည်သို့ ကုန်သွယ်ရေးလမ်းကြောင်းရှာဖွေရန်ဖြစ်သည်။ သို့ဖြင့် ၄င်းတို့ရောက်ရှိလာ ကြသော အခါ ဗန်းမော်မြို့ဆိပ်ကမ်းတွင် ကချင်ပဒေသရာဇ်ဒူဝါဖြစ်သော ပုန်းလင်ဒူဝါကလာရောက်ကြိုဆို၏။ ဗိုလ်မှူးကြီးစလေ ဒင်နှင့် ဒေါက်တာအင်ဒါဆင်တို့သည် ပုန်းလင်ဒူဝါ၀တ်ဆင်ထားသော အ၀တ်အစားများအား ကြည့်ကာအံ့အား သင့်ခဲ့ကြ၏။ ခေါင်းတွင် ကချင်ခေါင်းပေါင်း၊ တရုတ်တို့၏သင်တိုင်းရှည်၀တ်ရုံ၊ ဗမာမင်းစီးသောရွှေဖိနပ်၊ နောက်ဖက်မှ ကျွန်များက ဗမာမင်းအသုံးပြုသော ရွှေထီး သို့မဟုတ် ထီးဖြူ ကိုမိုးထားပေးသည်ဆို၏။ ဗြိတိသျှ ကိုယ်စားလှယ်အဖွဲ့ကလည်း မည်သည့်အတွက်ကြောင့် ယင်းကဲ့သို့၀တ် ဆင်ထားသနည်း`ဟုမေးသော် ပုန်းလင်ဒူဝါပြန်ပြောသည်မျာ ကချင်များ သည် မည်သည့်တရုတ်မင်း၊ ဗမာမင်း၏လက် အောက်မှ မဟုတ်သည်ကို ပြသလိုသဖြင့် ၀တ်ဆင်ထားခြင်း ဖြစ်သည်ဟူ ၍ဖြစ်၏။ သို့ဖြင့် ဗြိတိသျှ ကိုယ်စားလှယ်အ ဖွဲ့သည် ဗန်းမော်မြို့သာမက တရုတ်ပြည်သွားလမ်း ကြောင်းမျုားအား လုံးအား ကချင်များက ထိန်းချုပ် ထား သည်ကိုသိရှိ တွေ့မြင်ကြရတော့သည်။ သို့ဖြင့် ကချင်ဒူဝါများအား အကူအညီ တောင်း ကာ ကချင်လူမျိုး လမ်းပြများဖြင့် တရုတ်ပြည် ထိန်ချုံးသို့ ခရီးထွက်ကြလေသည်။ သို့သော်လည်း နောက်ပိုင်းတွင် ဗြိတိသျှတို့အား ကချင်များက သင်္ကာမကင်း ဖြစ်သဖြင့် ၄င်းရည်ရွယ်ထားသည့် တရုတ်ပြည် ထိန်ချုံးမြို့၊ Tingchong (or) Tingyueh သို့မရောက်ရှိဘဲ လမ်းခုလပ်မှ ပြန်လာခဲ့ကြသည် ( Mandalay to Monmien, by Dr. Anderson.1876) . ပုန်းလင်ဒူဝါသည် ဗန်းမော်မြို့တွင်နေ ထိုင်ခြင်းမရှိ၊ ဗန်းမော်အောက်ပိုင်း ပုန်းလင်အရပ်တွင်နေ ထိုင်၏။ သို့သော်လည်း ဗြိတိသျှတို့အားကြိုဆိုရာတွင် မည် သည့်ဗမာမင်း၏ ကိုယ်စားလှယ်ကမှ ကြိုဆိုခြင်းမပြု၊ ကချင်ဒူဝါကကြိုဆိုခဲ့၏။ ဗန်းမော်ဒေသသည် ကချင်လူမျိုးများ ၏ ထိန်းချုပ်မှုအောက်တွင် ရှိခြင်းအားပြသခြင်း ပင်ဖြစ်လေသည်။ ထို့အတူ ဗန်းမော်မြို့တွင်းနေထိုင်ကြသောသူများအားလုံးသည် လည်း ပုန်းလင်ဒူဝါနှင့် အခြားသော ကချင်ဒူဝါများအား အခွန်အခ ပေးဆောင်ကြရလေသည်။ 
 1873 ခုနှစ် ဒီဇင်ဘာလတွင် ဇီင်္းလဖိုင်ဒူဝါသည် ၄င်း၏ အုပ်ချုပ်မှုအောက်တွင်ရှိသော မိုးကောင်း မြို့အား တိုက်ခိုက်ဖျက်ဆီးလိုက်ကြသည်။ (မိုးကောင်းဟုဆိုရာ၀ယ် ယခု လက်ရှိတည်ရှိသော မိုးကောင်းမြို့ နယ်တစ်ခုလုံးအား ဆိုလိုခြင်းမဟုတ်။ ထိုအချိန်က မိုးကောင်း မြို့သည် ဘေးပတ်လည် အိမ်ခြေနှစ်ရာ ခန့်သာရှိသောမြို့ ကလေးဖြစ် သည်ရှေ့မီနောက်မီ ကချင်လူကြီးများကဆို၏။ ရုတ်တရက်မစဉ်းစားဘဲ တွေးမြင်မိမည် ဆိုလျင် ယနေ့ တည်ရှိနေသော မိုးကောင်းမြို့နယ်တစ်ခုလုံးအလားထင်မှတ်ကြလေသည်။ )
 ထိုသို့တိုက်ခိုက်ဖျက်မီးရှို့ပစ်ရာတွင် မင်းတုန်းမင်းခန့်ထားသည်ဆိုသော မိုးကောင်းမြို့၀န် ဦးကုလားအား သတ်လိုက်ကြ၏ ( The Races of Burma, by Major Enriquez. 1935) ။ အကြောင်းရင်းမှာ ကချင်များထံ အခွန် ကောက်ရန်ဆောင်ရွက်လာကြခြင်းကြောင့်ဖြစ်သည်ဟုဆို၏။ ၄င်းမိုးကောင်းမြို့မှသံလမ်းအောက်ဖက်နန်းခွင်( ကချင် အမည် နမ်ခန်၊ Nam Hkan) အထိ၊ အနောက်ဖက် ကားမိုင်းမြို့အနီးအထိ၊ အရှေ့ဖက် ဧရာ၀တီမြစ်ရိုးအထိသည် ဇီးလဖိုင်ဒူဝါပိုင်နက်ဖြစ်၏။ ၄င်းဒေသတစ်ခုလုံးအားကချင်အမည်ဖြင့် ဇီးလဖိုင်ဒေသ ( Zi Lahpai mung) ဟုခေါ်၏။ ဇီးလဖိုင် ဒူဝါအုပ်ချုပ်၏။ ၄င်းဒေသနေသူများအားလုံးသည် ဇီးလဖိုင်ဒူဝါအား အခွန်ပေးဆောင်ရသည်မှာ ၁၉၆၄ ခုနှစ် ဒေသအ တွင်းမတည်မငြိမ်ဖြစ်လာချိန်အထိဖြစ်သည်။ ယင်းမတည်ငြိမ်မှုများကြောင်း  ဇီးလဖိုင်ဒူဝါ ဇော်နော် သည်လည်း မြစ်ကြီး နားမြို့ ဒူကထောင်ရပ်ကွက်သို့ ပြောင်းရွှေ့နေထိုင်ခဲ့ရသည်။  ( စကားချပ်- ဇီးလဖိုင်ဒူဝါဆိုသည်မှာ ၁၇၉၈ ခုနှစ်နှင့် ၁၈၂၀ ဗမာမင်း၏တပ်၊ မဟာဗနုလဦးဆောင်သောတပ်များ အာသံ သို့စစ်ချီရာတွင် ဧရာ၀တီမြစ်ကြောင်းအ တိုင်းလှေ များဖြင့်တက်လာ၏။ မိုးကောင်းချောင်းမှတဆင့် ယခု မိုးကောင်းအရပ် တွင် ရှိနေသော ကချင်ပဒေသရာဇ် ဇီးလဖိုင်ဒူဝါနှင့်တွေ့ဆုံကာ စစ်ရေးအကူအညီတောင်းခံ၏၊ ဇီးလဖိုင်ဒူဝါမှ အခြားသော ကချင်ပဒေသရာဇ် ဒိုင်ဖာဒူဝါ၊ ဆမားဒူဝါ၊ အစရှိသူတို့အားဆက်လက်အကူအညီတောင်းကာအာသံသို့စစ်သည်၇၅၀၀ ဖြင့်လိုက်ပါကူညီတိုက်ခိုက် ပေးခဲ့ကြ၏၊ ( ဦးတင်မောင်ရင်၊ ခေတ်မြန်မာတည်ဟန်၊ The Making of Burma. Dorothy Woodman) 
 ၁၈၇၃ ခုနှစ် မိုးကောင်းအား ကချင်ဒူဝါများတိုက်ခိုက်ဖျက်ဆီးရာတွင် ၄င်းကျေးရွာ သူကြီးဖြစ်သာ ဦး------အား ဆမားဒူဝါဂွမ်ဆိုင်းလီက မြေပေါ်တွင် နင်းထားကာ ခေါင်းအားသေ နတ်ဖြင့်တေ့ ကာ ပစ်သတ်မည်ပြု၏။ ထိုအခါ ၄င်းသူကြီးက သူ့အားအသက်ချမ်းသာပေးစေလိုကြောင်း၊ ကချင်များနှင့် ညီအစ်ကိုမ ဟာမိတ်ဖွဲ့လိုကြောင်း၊ ကချင်များညွှန်ကြားသည့်အတိုင်း ပြန်လည်ဆောင်ရွက်နေထိုင်ပါ မည်ဟုတောင်း ပန်သော ကြောင့်  အသက်ချမ်းသာပေး၏။ နောက်ပိုင်း ဗြိတိသျှတို့နှင့် တိုက်ခိုက်ရာ တွင် အင်အားမမျှသဖြင့် ကချင်များ နှင့်အတူ မြောက်ပိုင်း တြိဂံဒေသသို့ ထွက်ပြေးတိမ်းရှောင်ခဲ့ကြ၏။ သူကြီးကတော်မှာလည်း မြောက်ပိုင်း တြိဂံဒေသ တွင်ကွယ် လွန်ခဲ့သည်။ နောက်ပိုင်း တည်ငြိမ်အေးချမ်းလာသောအခါတွင်မှ မိုးကောင်းမြို့သို့ ပြန်လည်နေထိုင်ခဲ့ကြသည်။ မိုးကောင်း၊ ကားမိုင်းဖက်တွင် နေထိုင်ကြသည့် ကချင်များ၏ ဗြိတိသျှတို့အား ခုခံတိုက်ခိုက်မှုသည် အလွန်ကျော်ကြား သော ခုခံမှုပင်ဖြစ်ခဲ့သည်။ ထိုသို့ ခုခံတိုက်ခိုက်ရာတွင် ကချင်မှ လွဲ၍ အခြားမည်သည့် လူမျိုးများမှ ကူညီခြင်း၊ ပါ၀င်တိုက်ခိုက်ခြင်းမရှိကြချေ။ ဗမာလူမျိုးများလည်းမရှိ။ အကြောင်းမှာ ကချင်ပိုင်ဒေသဖြစ်သော ကြောင့်ပင်ဖြစ်သည်။ (ယခင်ပြည်ထောင်စု၀န်ကြီး နှင့် ကချင်ပြည်နယ်၀န်ကြီး ဆမားဒူဝါ ဆင်ဝါးနောင်၏သား၊ ဆမားဒူဝါ ကျော်ဖားနော် ၏ နှုတ်ပြောသမိုင်း) 
 ၁၈၈၅ ခုနှစ် ဒီဇင်ဘ ာလတွင်မန္တလေးရှိ ဗမာမင်းနေပြည်တော်အား ဗြိတိသျှတို့ သိမ်းပိုက်ပြီးနောက် ၁၈၈၆ ခုနှစ်တွင် ဗြိတိသျှ တို့သည် ၄င်းတို့ လေ့လာထားပြီးဖြစ်သည့် မည်သူမျှမပိုင်သည့် ( No man’s land) ကချင်ဒေသ အားသိမ်းပိုက်ရန် ချီတက်လာကြတော့သည်။ ကချင်ဒေသသို့ ဗြိတိသျှတို့ချီတက်လာရာတွင် မည်သည့်ဗ မာမင်း၏ စစ်သည်ကမှ ခုခံတိုက်ခိုက်ခြင်းမရှိခဲ့၊ ဗမာလူမျိုးများလည်းမရှိ၊ ဖုန်ကန်ဒူဝါ၊ လဖိုင်ဒူဝါ၊ မတင်ဒူဝါ၊ မထန်ဒူဝါ၊ လထော်ဒူဝါ၊ မိုင်ရောန်းဒူဝါ၊ ဆမားဒူဝါ အစရှိသော ဒူဝါများနှင့် ကချင်လူမျိုးများက ပြင်းပြင်းထန်ထန် ခုခံတိုက်ခိုက်ကြ သည်။ ဗြိတိသျှတို့အား ကချင်လူမျိုးများခုခံတိုက်ခိုက်မှုသည် လူဦးရေအနည်းဆုံးနှင့် သက်တမ်းအကြာဆုံးဖြစ်ကြောင်း ဗြိတိသျှ တို့ပင်သြချကာ ၀န်ခံခဲ့ကြရလေသည်။ 
 ၁၉၄၆ နို၀င်ဘာလ နှင့် ဒီဇင်ဘာလတွင် ဦးအောင်ဆန်းသည် ပထမဆုံးအကြိမ်အဖြစ် မြစ်ကြီးနားမြို့ သို့ရောက် ရှိလာ၏။ အကြောင်းမှာ ကချင်-ဗမာချစ်ကြည်ရေးပြုလုပ်ရန်ဖြစ်၏။ ထိုသို့ရောက်ခိုက်တွင် ဟိုပင်ဒေသနေ သခင်ပြန့်ဦး ဆောင်သည့် ဖဆပလအဖွဲ့၀င်များလည်း ဦးအောင်ဆန်းအားလာရောက်တွေ့ဆုံကြ၏ ( စကားချပ်-ထိုအချိန်တွင် မြစ်ကြီးနားမြို့တွင်ဖဆပလအဖွဲ့မရှိသေးချေ၊ဟိုပင်ကျေးရွာ၌သာရှိသည်) ထို့နောက်၄င်းတို့ကဗိုလ်ချုပ်အောင် ဆန်းအား တင်ပြသည့်အချက်တစ်ချက်မှာကချင်ဒူဝါများအားကချင်မဟုတ်သူများကအခွန်ဆောင်နေရကြောင်း၊ ကချင်မဟုတ်သူ များသည်ကချင်ဒူဝါများအားအခွန်မပေးလိုတော့သဖြင့်၄င်းအခွန်ပေးဆောင်မှုဥပဒေအားရုပ်သိမ်းပေးနိုင်ရန် တောင်းဆို ကြ၏။ ထိုအခါ ဦးအောင်ဆန်းက `` ဘယ်အချိန်ကနေပေးဆောင်နေရသလဲ´´ ဟုပြန်မေး၏။ သခင်ပြန့်နှင့် အဖွဲ့က လည်း “ဘိုးဘွားခေတ်ကတည်းကနေအခွန်ပေးနေရကြောင်း” ပြန်ပြော၏။ ထိုနောက် ဦးအောင်ဆန်းမှ ပြန်ပြော သည်မှာ “ဒီလိုဆိုဆက်ပြီးပေးကြ”ဟူ၍ဖြစ်သည်။ (ဦးဖော်ယူနောင်ဘား၊ ဒုတိယကမ္ဘာစစ်အတွင်းအမေရိကန်-ကချင်ရိန်း ဂျားတပ် ဖွဲ့၀င်ဖြစ်ပြီး၊ ကချင်သမိုင်းကြောင်းနှင့်ပတ်သက်သည့် သမိုင်းဘာသာပြန် စာအုပ်မြောက်များ စွာ ထုတ်ဝေခဲ့သူ ၏ပြောပြ ချက်) ။ ကချင်ဒေသအား အုပ်ချုပ်သူသည် ဦးအောင်ဆန်းမဟုတ်ဘဲ၊ ဘုရင်ခံမှ တိုက်ရိုက်အုပ်ချုပ်သည်ကို ၄င်းဖဆပလ အဖွဲ့၀င်များသိဟန်မတူချေ။ ၄င်းတို့အခွန်ပေးဆောင်ရသော ကချင်ဒူဝါများမှာ ဇီးလဖိုင်ဒူဝါ၊ ဝါ့ဘော်ဒူဝါ၊ နော့ဂူဒူဝါ အစရှိသည့် ကချင်ဒူဝါများ ပင်ဖြစ်ကြလေသည်။ အထက်ဖော်ပြပါ ဟိုပင်ဒေသသည် ဝါ့ဘော်ဒူဝါ ၏ ပိုင်နက်ဖြစ်သည် ( ယခင်ကချင်ပြည်နယ် ၀န်ကြီးဟောင်း နှင့် ပင်လုံစာချုပ် လက်မှတ်ရေးထိုးသူ ပဒေသရာဇ်ဒူဝါ ဝါ့ဘော်ဇော်ရစ် တို့မိသားစု ၊ ကနဦးပိုင်ဆိုင်သူမှာ ဇီးလဖိုင်ဒူဝါဖြစ်ပြီး ဒူဝါကြီးမှ ၄င်း၏ခမည်းခမက်တော်စပ်သော ဝါ့ဘော်ဒူဝါအား နယ်မြေခွဲ ပေး ခြင်းဖြစ်သည်)
 ၄င်းဒေသအား အုပ်ချုပ်အခွန်ကောက်သည့် ဝါ့ဘော်ဒူဝါသည် ဟိုပင်မြို့တွင်းနေထိုင်ခြင်းမရှိ၊ ၄င်းသည် ဝါ့ဘော် ဘွမ်အမည်ရှိ တောင်ပေါ်တွင် အခြွေအရံအသင်းပင်းပြည့်စုံစွာဖြင့်နေထိုင်၏။ ( ဝါ့ဘော်ဘွမ်=ဝါ့ဘော်တောင်) ။ သို့ သော်လည်း ဟိုပင်ဒေသတခွင်လုံးနေ ကချင် နှင့် ကချင်မဟုတ်သူများအားလုံးသည် ဝါ့ဘော်ဒူဝါအား အခွန်ပေး ဆက် ကြရသည်။ ဟိုပင် ဆိုသောအမည်မှာလည်း ကချင်အမည် Hkupang မှဆင်းသက်လာခြင်းဖြစ်ကာ ၄င်းဒေသ နေသူ များအားလုံးသည် ဝါ့ဘော်ဒူဝါများထံ အခွင့်တောင်းကာနေထိုင်သူများ၊  ဒူဝါမှ နေရာချထားပေး သောသူများ ပင်ဖြစ် ကြလေသည်။  
 လွတ်လပ်ရေးမရယူမီအချိန်အထိ မိမိပြည်ထောင်နှင့် မိမိတို့ သီးသန့်နေထိုင်ခဲ့ကြစဉ် ကချင်၊ ချင်း၊ ရှမ်း ဒေသများအား ဗြိတိသျှတို့က Frontier Area ဟုခေါ်ဝေါ်ခဲ့ကြသည်။ အမှန်လည်း နယ်ခြားပြည်ထောင်များသာ လျင်ဖြစ် သည်။ ထို့ကြောင့် ၄င်းဒေသများအား ဗြိတိသျှအစိုးရက တိုက်ရိုက်အုပ်ချုပ်သည်။ ဗြိတိသျှတို့သည် ရှမ်းပဒေသရာဇ်၊ ကချင်ပဒေသရာဇ်၊ ချင်းပဒေသရာဇ် တို့အား နဂိုမူလ ၄င်းတို့၏ အခွင့်အာဏာများကို ပြန်လည်ပေးအပ်ခဲ့သည်။ ဗြိတိသျှအစိုးရအား သစ္စာခံရန်သာလိုအပ်သည်။ ကချင်၊ ချင်း၊ ရှမ်း ဒေသများသို့ ဗမာလူမျိုးအမှုထမ်းအချို့ ရောက်လာ ကြသည်။ သို့သော်လည်း ၄င်းတို့သည် ဗမာမင်း၏ အမှုထမ်းများမဟုတ်ကြဘဲ ဗြိတိသျှ အစိုးရ မင်းမှုထမ်းများသာ လျင်ဖြစ်သည်။ ဖဆပလ အစိုးရဟုခေါ်ဝေါ်သည့်တိုင် ၄င်းတို့သည် ကချင်၊ ချင်း၊ ရှမ်း ဒေသများအားအုပ်ချုပ်ခွင့်မရှိ၊ Burma Proper ဖြစ်သော ဗမာဒေသနှင့် ဗမာလူမျိုးများတွင်သာ အုပ်ချုပ်ခွင့်ရှိကြလေ သည်။ 
 ကချင်နဲ့မြေပြန့် ဘာဆိုင်လို့လည်း ဟူသောစကားအား လွန်ခဲ့သော ဆယ်နှစ်ကျော်ခန့်မှ စတင်ကြား လာရသည်။ တချို့သောသူများက တီးတိုးပြောဆိုသလို၊ အချို့မှာ ပေါ်ပေါ်တင်တင်ပင်ပြောဆိုလာကြသည်။ ယင်းစကား အား ပြောဆိုချင်နေသည်မှာ ကြာမြင့်နေပြီဟုလည်းထင်မြင်ရသည်။ သမိုင်းကြောင်းမသိသောသူများ (သို့) သိလျက်ပင် ကချင်ဒေသာအား၊ ကချင်လူမျိုးများအား နှိမ့်ချလိုသောဆန္ဒ၊ ကချင်ဒေသမှ ကချင်လူမျိုးများနှင့် သမိုင်းကြောင်းအား ဖြောက်ဖျက်လိုသော ဆန္ဒများကြောင့်သာလျင် ယင်းကဲ့သို့ပြောဆိုခြင်းဖြစ်မည်မှာသံသ ယဖြစ်စရာအကြောင်းမရှိချေ။ 
 အချို့နေရာဒေသများသည်လည်း ကချင်အမည်မဟုတ်ပါဟုပြောဆိုမှုများအများအပြားပင်ရှိနေပြီဖြစ်သည်။ မှန်ပါ သည်။ မြန်မာနိုင်ငံလွတ်လပ်ရေးမရမီအချိန်များတွင် ကချင်ဒေသတွင် ဗမာအမည်ဖြင့် မှည့်ခေါ်သော ဒေသအ မည်မရှိ သလောက်ဖြစ်သည်။ ကချင်ဒေသအားလုံးသည် ကချင်ပဒေသရာဇ်ဒူဝါများ ပိုင်ဆိုင်ထားပြီး ပိုင်နက်အမည်နာမ လည်းရှိပြီး သားဖြစ်သည်။ လထော်ဂါး ( လထော်ဒူဝါ မျိုးနွယ်စုများပိုင်ဒေသ)၊ လဖိုင်ဂါး ( လဖိုင် ဒူဝါမျိုးနွယ်စုများ ပိုင်ဒေသ)၊ မရန်ဂါး ( မရန် ဒူဝါမျိုးနွယ်စုများပိုင်ဒေသ) ၊ အင်ခွမ်ဂါး ( အင်ခွမ် ဒူဝါမျိုး နွယ်စုများပိုင်ဒေသ) မရစ်ဂါး (မရစ် ဒူဝါမျိုးနွယ်စုများပိုင်ဒေသ  )၊ စသည်ဖြင့် နယ်မြေအားလုံးသတ်မှတ်ရှိပြီးသားဖြစ်၏ ထို့ပြင် တရုတ်ပြည် ဖက်တွင်လည်း ရှဒန်ကရုန် ( Shadan krung) အင်ခွမ်ကရုန် ( NHkum krung) အိန္ဒိယ နိုင်ငံ အာသံဒေသရှိ ကချင်ဒူဝါ များသည် ရှေးယခင်ပဒေ သရာဇ်အာဏာများအား ယခုတိုင်ကျင့်သုံးနေဆဲပင်ဖြစ်သည်။ အိန္ဒိယ အစိုးရမှလည်းခွင့်ပြုထား ဆဲပင်ဖြစ် သည်။ 
 မြန်မာ ဘာသာအားဖြင့် တောင်တန်းဒေသဟုအမည်ကင်ပွန်းတပ်ခြင်းပြုသော်လည်း ကချင်လူမျိုးများကိုယ်တိုင် ဂျိန်းဖေါစကားဖြင့် ဂျိန်းဖေါမုန်းဒန် (Jinghpaw Mungdan) ၊ မြန်မာလိုဖွင့်ဆိုရလျင် ဂျိန်းဖေါနိုင်ငံ၊ ဂျိန်းဖေါ ပြည်ထောင် ပင်ဖြစ်သည်။ တောင်တန်းဒေသဖြစ်သော်လည်း ကချင်လူမျိုးများ၏နိုင်ငံပြည်ထောင်ပင်ဖြစ်သည်။ လွန်လပ်ရေးရပြီး နောက် ဗမာအများကြီးစိုးသော အစိုးရအဖွဲ့က ဒေသအမည်များအား ဗမာမှုအမည်ပြုခဲ့ကြလေသည်။ ဥပမာ ယခုမိုး ကောင်းမြို့နယ် ပင်းဘောကျေးရွာ အမည်ရင်းသည် ကချင်အမည် Bang Baw ဖြစ်သည်။ ယခင်ကာလ က ကချင်ပ ဒေသရာဇ် Bang Baw  Duwa ပိုင်ဖြစ်သည်။ ၄င်း၏အောက်နားဖက် ယခုလက်ရှိအမည် ဘီလူးမြို့သည်လည်း ကချင် ပဒေသရာဇ် Balu Duwa ( ဘ လူးဒူဝါပိုင်) ပိုင် ဘလူးဂါး၊ ဘလူးဒေသပင်ဖြစ်သည်။ ၄င်းကိုလည်း မြန်မာမှုပြုကာ ဘီလူး ဟု ပြောင်းပြန်သည်။ ရွှေကူဒေသ ရှိကချင်အမည် Sharat ta အား ဗမာအမည်ဖြင့် သရက်သာပြုသည်။ မြန်မာအ မည် မြန်မာမှုပြုပြီးနောက် ကချင်နှင့်မသက်ဆိုင်ဟု ဆိုလာကြပြန်သည်။ ဗမာအခေါ်မဲဇာသည်လည်း ကချင်ပဒေသရာဇ် မိုင်ရောင်း ဒူဝါ Mairawn Duwa ၏ Myen Za အမည်ရှိဒေသဖြစ်၏။ မြန်မာလိုရေးရာတွင် အတိအကျမရေးနိုင်ရာ Me Za မဲဇာ အမည်ဖြစ်သွား၏။  တစ်နိုင်ငံလုံး မသိသူမရှိဖြစ်သောမြစ်ဆုံ တန်ဖရဲကျေးရွာကြီးအားဖျက်ဆီးပြီး ရွာကိုပါ ပြောင်းရွှေ့ပစ်သည်။အောင်မြင်သာဟူသောအမည်မှည့်ခေါ်သည်။
 ကချင်ဒေသ သည်တောင်တန်းဒေသဖြစ်သည်မှာမှန်၏။ သို့သော်လည်း မြေပြန့်များလည်းရှိချေ၏။ အထက် ဖော်ပြခဲ့ သည့် ဇီးလဖိုင် ဒူဝါ ပိုင်နက်ဖြစ်သော ဇီးလဖိုင်ဂါး၊ ဆမားဒူဝါ၊ ဒိုင်ဖာဒူဝါ၊ လဂျောန်ဒူဝါ၊ အနိုင်းဒူဝါ အစရှိသဖြင့် ဒူဝါများပိုင်ဆိုင်သောဟူးကောင်းလွင်ပြင်၊လထော်မျိုးနွယ်ဒူဝါများပိုင်ဆိုင်သည့်မြစ်ကြီးနားလွင်ပြင်များဖြစ်သည်။ လွင်ပြင် မြေပြန့်ဒေသအားလုံးသည်လည်း ကချင်ပဒေသရာဇ် ဒူဝါများ ပိုင်ဆိုင်အုပ်ချုပ် အခွန်ကောက်ခဲ့ကြသည်။ ကချင်ဒေသ၏ ဆယ်ရာခိုင်နှုန်းခန့်သာလျင် မြေပြန့်ဟူ၍သတ်မှတ်နိုင်သည်။ နည်းပါးသော်လည်း ကချင်ဒူဝါများသာပိုင်ဆိုင်ခဲ့ကြသည်။ ဗြိတိသျှမရောက်မီအချိန်အထိ မည်သည့် ဗမာ မင်းလက်အောက်ခံကမှ ၀င်ရောက်စွက်ဖက်နိုင်ခြင်းမရှိခဲ့၊ ရောက်လာ သူအချို့မှာလည်းကချင်ဒူဝါများထံအကူအညီတောင်းခံခြင်းသာရှိခဲ့လေသည်။ ( ဥပမာမဟာဗန္ဒုလအာသံသို့ စစ်ချီရာ တွင် မိုးကောင်း ရှိ ကချင်ပဒေသရာဇ် ဇီးလဖိုင်ဒူဝါများအား အကူအညီတောင်းခြင်း၊ နယ်မြေဖြတ်သန်းခွင့် တောင်းခြင်း) 
 ကချင်ဒေသအားမှည့်ခေါ်ရာတွင် ကချင်အမည် ဘွမ် ( Bum)၊ ကောင် ( Kawng) ၊ ယန် ( Yang) ၊ ဂါး ( Ga) စသည်ဖြင့်မှည့်ခေါ်ခဲ့ကြလေသည်။ ဆဒုံးဘွမ်၊ ဂေါ်ရီဘွမ်၊ အူမားဘွမ်၊ အလောဘွမ်၊ စိန်လုံဘွမ်၊ အူဒီဘွမ်၊ လွယ်ယန်ဘွမ်၊ ဝါ့ဘော်ဘွမ်၊ ဒိုင်ဖါဘွမ်၊ မဂျီဘွမ်၊ ဖုန်ကန်ဘွမ်၊ နားဖေါ့ဘွမ်၊ ပါဂျောင်ဘွမ်၊ လမာဘွမ်၊ လဖိုင်ဂါး၊ မရန်ဂါး၊ အင်ခွမ်ဂါး၊ လထော်ဂါး၊ ပဒစ်ဂါး၊ မရန်ဂါး၊ လိုင်ဆိုင်းဂါး၊ ကံဆီးဂါး၊ ဂါးရာယန်၊ ဒေါ့ဖွမ်းယန်၊ နမ့်ဆန်ယန်၊ ကန်ဒေါ်ယန်၊ လွယ်လီယန်၊ မဒီးယန်၊ နွမ်မော်ယန်၊ ဂတ်ရှန်ယန် ၊ လုံရှာယန်၊ ရှိန်ဗွေယန်၊ ဆွမ်ပီယန် စသည်ဖြင့်မှည့်ခေါ်ကြလေသည်။ 
 Shingni Journal အတွဲ (၃) အမှတ်(၄) ပါ 
မြေပြန့်နဲ့ ကချင် ဘာဆိုင်လို့လည်း အမည်ရှိ ဆောင်ပါးအား၊  ဖော်ပြပါသည်။ ( Kareng Bawm Awn) 
“မြေပြန့် နဲ့ ကချင်ဘာဆိုင်လို့လည်း”
ကေဘောမ်အောန်း ( နန်သျှရီ )

Read more »

Sunday, February 11, 2024

Pawngyawng sha ni a Num wawn Num la lam ( Daw 2 ) Kachin Traditional cultural wedding

 

MAYU MASA TAM AI LAM

By..Sara Hkyeng Nang
             
        

    Kadai raitimung, tinang a shadang sha, shabrang tai nna a prat asak ram wa jang, Num tam nna dinghku de ya ra nga ai. Dai kasha a dinghku num shatai na matu, kanu kawa ni gaw kadai n chye ai hku shawng nnan e,

1. Num la na wa a kanu a kanam makyin majing rai nga ai karat ni kaw rai na kun? Shing nrai,
2. Num la na wa a kawa a kanu ni rai nga ai mayu dingsa ni hpang de madaw nhtang na kun? Shing n rai,

3. Moi shawng prat na kaji wa ni a matu mara mayu kaga hpang de mahtang rai na kun? Shing n rai kaga tsasam Mayu nnan tam nna Hkau jen madin je wa sana i? nga nna myi man hkrum rai dum dum hte hte nga mungga jahkrum ai dinghku kata mung dup ra ai.
               Dai hpang kanu yan kawa gaw kasha wa hpe mung, shan myit ai lam tsun dan bawng jahkrum na ra ai. Shaloi kasha wa mung, shi hkrai de nna matut da ai n daw n hka lu ai sumtsaw sumra manang jan lama mi lu ai rai yang mung, n-ip da ai sha asan brang lang, tsun hpaw dan ra ai. N nga ai rai yang mung nanhte Nu Wa ni matsun madun ai hku she rai law, nga nna kanu kawa a myit yaw ai lam hpe hkap kabu lawm ra ai.
                 Dai hpang shan nu wa ni myit hkrum lata la ai Mayu ni hta, sa na, La wa hte a prat asak ram ai shayi sha num mahkawn ni nga n nga ai lam hpe azai hte masha ni n chye hkra san sagawn ra ai.
                 Dai lam ni mahkra ra n rawng ai hku dinghku kata e, tsun bawng san sagawn, lajang shajin ai lam hpe, “ Mayu Masa” , tam ai nga ma ai rai.
HKAU SAN SA AI LAM
            Mayu Masa tam la lu ai hpang, hkau san garai n sa yang, tinang ra ai la na myit ai jan a hkakwi kap ai lama ma hpe jahpan shingnep a matu lagu la nhtawm, shaman wawt yu chye ma ai. Dai majaw moi prat na num ni gaw tinang a rai ni hpe majoi ayai aya n agat tawn ai, atsawm sha kyem mahkyu da chyoi ma ai.
           Ya shanhte gaw shaman wawt yu yang, hpru ai mu jang jaw lu na, n jaw lu na lam hpe shingran madat na matu, Hkau San na rai nga ma ai. Ndai lam hta, num la na wa a kanu a Mayu ni hpang de shawng sa n htawm,
(a) Chyru,
(b) Si shat,
(c) Masha e mu ai ja gunhkum mi jaw ra ai. Dai ja ni gaw shanhte kaw nan num la na hpru ai rai sayang gaw, hku matut na matu num jaw lu, n jaw lu na lam ga jahkrang ai Hkau San ai ja nan rai mat sai. Raitim shamawn shaba gaw shanhte kaw na la na hpru ai rai yang, kaga Mayu ni kaw na Num la lu na matu, Mungga hpyi ngu ai, Yu Sa ja mung tai wa mai nga ai.
             Anhte a htung hta ndai Num Wawn Num la lam hta, dai Hkau San ai daw gaw tsun lai wa sai hte maren, tinang a Mayu makyi ni majing ni a shayi la na matu aprat asak ram ai shada n nga ang wa ai majaw, shanmawn shaba n hpru ai majaw, la na shayi dama ai a myit dik ai shayi num sha n nga ai majaw, moi shawng shawng de na hpu ngam dingsa ni shakre shatawng ra ai majaw, shada da mungga shut shai hkat ai lam ni tsun jahpra ra ai lam ni a majaw, shada da a lapran e, angwi apyaw sha tsaw ra sumri n di hkra, tsun jahkrup hkat ra ai.
                 Dai rai nna sadi ra dik, shuk dik ai daw mung rai nga ai, Ndai lam ni mahkra hkum hkum tsup tsup, chyip chyip kup kup rai hkra, shada a lapran e bawngban tsun hparan na gaw grai ahkyak ai lam re ai, Shing rai jang she, shanhte a mahku mara lam hta shinggan de na kadai tsasam wa mung n shang shuk ya lu ai. Nbung n shang sai, Dai re ai majaw Mayu masa tam mu ai hte rau, shanhte kaw me bai la htang ang tim n ang tim, Ja kaja langai mi hte yep, si shat lit magun hpe gun jaw ra ai ngu ai rai nga ai.
                 Ndai hku san ngu ai ga hpe shawng de n na yu ai ni na yu hkra rai tim tsun shaga shamying ai hta a hkrum ai ni mung nga na ga ai. Grau nna Inglik Asuya ni up ai hpang Num wawn num la lam hta dat kasa tai nna makyit mahkai ya ai ni law malawng gaw, Hpyen, pyada dap, jawng hte Kuli dap hkan nga kaba ai myitsu ni she law nga ai. Dai myitsu salang ni gaw shanhte a kaji kawa ni hte shani shana angwi abwi rai nna nkanawn mazum la ai. Dai majaw mi moi na anhte a arawn alai ni hte ga ni hpe hpang e hkawt tumpaw hkre tup ai hku n chye lu ai rai nna, adaw atang sha lu lang masai.
               Ga shadawn, tsun yang n kau mi kru lang hte, nkau mi mali lang hte, nkau mi masum lang hte num hpe shayi Damani a nta de du hkra sa nga nna htai lai shai shajang ai hpe mu lu ai. Bai nna ndai kaw chye chyalu hta chye jat, ngang chyalu hta dat, nga ai ga hte maren, dang lu ai made hkum tsup wa u-ga, san sagawn tam nna ka da ai rai. Shingrai anhte Jinghpaw ni a hpu reng la ai ga sut, ga kri Dinghku ga, kraw kata na ga ni hpe sumbu sumhtang buk ginshang hta n ngam da hkra yawng htang e nan hkawt tam bang dat ai.
               Dai majaw ndai kaw ka ai gaw, moi chyaloi nhkoi mungchying munghting prat kaw nna Jinghpaw ni hkan hkrat ai Chyanum htung majing nan rai wa sana re ngu kam ai rai tim, buga hku shai ai lam nga na re. Ndai daw hpe Hkau San ai ngu nna shamying ai mung, shawng de galoi mu n chye ai tsasam masha lahkawng gaw, shada da tsaw ra let, Mayu Dama shaw nna, tinang a pu sin sai shayi chyinghkawn nan kasha nan jaw ya sha ai kaw du hkra, hku hkau ai yan tai na matu, mungga hte san ginrat shingran madat yu ai shawng nnan na lang rai nga ai majaw, grai ra a rawng hkra htap htuk nga malu ai rai.
               Ya ndai hkau san ngu ai shada num jaw lu, n jaw lu na lam ni hpe san jahkrup let mungga shingran madat sa ai shaloi, sa ai masha gaw dat kasa majing nan mung garai n rai ra ai. Num la na shayi Dama ni a myit hta htap htuk dum ai kahpu kanau, Mayu shayi, kashu kahkri, daw ai ni hta na kadai mung sa mai ai.
               Dai wa gaw lahta de madun tawn sai Ja hkum mi hte, si shat gun nna Num lu ai mayu ni a nta kaw nan wa shang yup lu ai. Tsan ai shada rai nna, shing n rai, Num la na wa a kanu a kahpu kayung mayu nta majing kaw nan sa ai nrai yang, num ni n lawn yang gaw si shat mung n lawn ra ai.
                Mungga shingra madat na matu sa ai hkau san sa ai wa gaw, mayu nta majing kaw shing nrai, dai ni a ntsa e ahkaw ahkang lu nga ai ni a nta hta wa yup lu ai. Dai wa gaw kadai gade nta e me yup yang yup, tsun mayu ai ga ni hpe shi nan n mai tsun ai. Kaga htunghking tara dang ai myitsu du salang langai ngai a n-gup aga kaw nna htawn tsun shalai ya ai htung nga ai.
                Dai kaw nna hkau san sa ai wa hte rau shang sa wa ai mare kaw na du salang wa gaw ga hpaw ai hte tsun shaga ra ai lam ni tsun bawng jahta wa sana rai. Shing rai tsun jahta wa ai hpang mayu ni jaw ya na myit hkrum lawm sai rai yang, Hkau San shingran mungga madat sa ai wa gun sa ai Ja hpe shaw nna ga tsun hpaw hpang ai. Du salang myitsu wa a lata hku mayu ni hpe ap ya na rai. Dai hpang mayu ni gaw, dai ni sa du ai Dama manam ni a mayu ni hpung hta na shanhte myit tsang ai mayu dingsa ni lama mu ai rai yang, amying gang nna,
1. Yu nga mayawn sa hpyi la nhtawm, mayu ni gaw nanhte ngut jin ai ten hta bai sa du marit ngu nna matsun dat ra ai.

2. Dai hkau dan mungga shingran sa madat ai wa hpe, Bau, Nba, Sanat, Di, Hkra, Nre ai ja langai ngai hte Mayu Kumba jun dat na rai nga ai. Dai mayu ni kumba Jun nna jaw dar ai Ja hpe mung kumba ja ngu shamying ma ai.
               Dai kumba ja gun nna Hkau san sa ai wa gaw mi shi hpe shangun dat ai ni a ntsa de bai wa ra ai. Du wa jang, Mayu ni htet dat ai mungga ni hpe azin ayang htawn tsun dan ra ai. Ya ahkang sa hpyi ra ai rai yang, Mayu dingsu ni nga ai buga de rawt sa wa na shajin ra sai. Shajin na matu ra ai lam ni gaw,
(1) Num la a hkang hpyi ja Bau, Nba, Nga, tinang lu ai.
(2) Lit magap ja ngu ai Nba mi, si shat, chyaru, tsa, ni rai nga ai.
              Dai zawn lajang shajin nhtawm, mayu dingsa nta de sa du ai shaloi, Dama ni gaw, “ E,- dai ni gaw, nanhte mayu ni kaw, num la na mungga sa hpyi ra ga ai re law”. Ngu ga tsun hpaw na rai. Dai hpang mayu dingsa ni hte du sa ai. Dama manam ni gaw shada da tsun bawng nhtawm, mayu ni mung, moi moi shawng de na.
(1) Hpu dingsa jaw shakre ra ai lam ni nga yang, tsun na.
(2) Shada a lapran e tsun shaga shut ai mungga n ngut ai lama nga yang mung tsun jahpra kau na.
(3) Num la pat na rai yang mung pat ai lam tsun dan na.
(4) Sharin shaga dat na rai yang mung, sharin shaga dat na, rai nga ai.
               Shingrai tsun ra ai lam ni hpe tsun jahta ngut jang Mayu ni gaw, Bau, Lakan, Nba, Buswi, ni zawn re ai hpaga langai ngai jaw n htawm, “ Mawk, ndai ja hte sa hpyi la nna mayat maya galu kaba maden zinghka ai hte nga wa marit” ngu shaman ya dat na rai nga ai.
                Shing ngu mayu ni shaman ya dat ai ga hpe, Dama ni mung, “ Au law, tsun ai shaman ga hte yau yin la na rai nga ma ai. Dai hpang dama ni gaw kabu gara ai hte tinang a buga de bai nhtang wa nhtawm, shawng de Hkau san da ai Mayu ni hpang de Numsan sa na matu bai hkyen lajang shajin na rai ma ai.
NUM SAN SA AI LAM
                Num jaw ya lu na lam hku n hku shingran madat Hkau San sa ai hpang Num San sa ra nga ai. Ya Num San sa na ningtawn e dai Dama ni gaw, mi shanhte hpe Num la ahkang jaw ai Mayu dingsa wa hpe shaga shadun ai htung nga ai. Dai wa du nna sa dung ai hpang shanhte gaw Num San sa na matu lajang shajin na rai ma ai. Ya shajin ai lam gaw ndai hku rai nga ai.
(1) Kadai hpe dat kasa ningbaw kaba shatai n htawm, kadai wa hpe kasa kaji Hkanoi lata san na lam,
(2) Kadai wa a nta e jang htung sa htung yang mai na lam, ni hpe
Shanam wawt nna lata na, Dai hpang Num San sa na matu ka bawn na rai nga ma ai.
ARAI JAHKUM MAZING AI LAM
               Ya tawn ai ka hta bawn bang na matu rai ni hpe mung tam jahkum shinggyin ra nga ai. Jahkum na rai ni gaw,
(1) Yu, shing nrai Nga mali, Shanam gai mi gu ai pa lahkawng
(2) Lahpaw hpaw kang mali.
(3) Ri hpraw, Ri pali, ni hta na amyu langai ngai, ra ai daram tam da ra ai.
(4) Nba buswi yan mi.
(5) Bujung yan mi, shing nrai, nba yan mi.
(6) Sagu panep langai.
(7) Nhka kinyang mi
(8) Bau matsat hkam re ai mi, shawng tam da na rai.

         Dai tam jahkum tawn ai rai ni hpe makai langai sha tai hkra a matu.
(a) Hpaw kang mali hpe ndung nhpang ara sha tai hkra nep na.
(b) Shanam pa man gu ai lahkawng hte Yu, shing nrai , Nga bang na.
                  Dai hpang atsawm sha makai hpe tsun tawn ai pali hte lahkawng lang, shing nrai, mali lang shara kaw pali gup gup hte hkang na rai. De a ntsa e, Buswi hte kalang mi bai kayawp na, ya shingdi makai mayawn kayawp tawn ai hpang, mi le kata e hkang ai baw pali hte mi na zawn di nna lang mi bai hkang ra ai. Dai zawn hkang makai kayawp tawn ai shabawn hpe “Yu Nga Mayawn” ngu shamying ma ai rai. Dai gaw dai daw shani na jahtawng rai sai.
                 Grau nna hkum tsup ai Yu Nga Mayawn gaw, mi yat tsun tawn ai Gumhpraw gumrit, shing nrai. Hkachyi hte kahtap gumbat ai hpe she ngu ai. Dai zawn di sayawng gaw ra n rawng ai Yu Nga Mayawng nan rai sai.

KA BAWN AI LAM
              Ya dai yu nga mayawn ngu ai makai hpe shabawn ngut ai hpang gaw tam tawn da ai ka hta bawn bang na rai sai. Bawn bang wa ai shaloi.
(1) Num san ja bang na.
(2) Yu nga mayawn bang na
(3) Ka magap ngu na Sagu panep bang di na rai ( Num San ja ngu ai hta, Bau, Bujung, re ai ni hta na kadai mung kadai nga mu nga mai ai hte maren bawn bang chye ma ai. Bai shara nkau mi hta ra wa jang, ndai num san ja hte rau shingjen galap ja ngu ai mung bang shalawm ma ai).
                 Bai dai shani Janghtung wa a matu atsam shagun ngu ai ka langai mi mung naw bawn rai ai. Dai zawn bawn bang lajang ra ai lam ni mahkra jin ngut wa sayang gaw dat kasa ni hte rau san tawn da ai ni gaw Mayu nta de Num sa san matu rawt sa wa sana rai nga ai.
                Mayu ni nga ai buga de du jang, mi shanhte ni shaba wawt hpru ai hte lata la ai janghtung wa hpe, shanhte garai nsa yang mungga shana da sai hte maren, shi a nta hta wa shang yup na rai, Dai kaw na, mayu nta de garai n rawt yang, shingjen galap ja hpe dai janghtung wa a nta e di tawn da ai.
                Bai shanhte gaw ya janghtung wa a nta kaw na garai nrawt yang, ra mara mahkra ngut ngut jin jin rai ra ai. Dai zawn lajang shajin la ai hpang
(1) Kasa kaba wa
(2) Janghtung wa
(3) Hkanoi wa
                 Ngu ai kasa kaji wa ni shawng ai hte Num San ja ka hpe gun nna mayu nta de htawt yan bang wa ma ai. Ya shanhte gaw mayu nta de shing rai yan shang bang wa ma yang, shawng nnan e, “Manam Kaja Law,” ngu ai ga hte tsun shaga let shang bang wa sana rai, Mayu ni de nna mung shing nga ai ga hpe na jang, “Au law, shang ga law, dung ga law, sut manam ie! Gan manam ie!” ngu kabu gara mani shaga breng ngu hkan hkalum shachyen shaga pang tau la na rai mu ai.
               Dai manam ni hpe Mayu ni gaw, dai nta a dap nu dun hta hkap jahkring la na rai ma ai. Dai shani gaw kaga aten htra manam ni dawdap de lai dung lu ai raitim, Mayu ni a ahakng sha nlu yang nmai lai ai. Shanhte madun ai kaw hkring sa dung nga ra ai. Dai mayu ni madun ai dun hpe dai shani gaw “Dun Sat Dun” ngu nna shamying chye ma ai. Kaning rai nme law nga yang, dai dun kaw nna mungga jahkrum ai dat kasa ni sa sa wa wa rai hkawm sa ginsat ma ai majaw, ngu ai rai nga ai.
              Ya mayu ni gaw, dai Num sa san ai manam ni hpe “dun sat dun” hta nna shada mungga ginsat jahkrum hkat na, shanhte hta ra nga ai lusha ni rai nga ai.
(a) Ntsin ni,
(b) Chyaru tsa ni,
(c) Si shat ni jaw sha na
                Rai mu ai. Dai hpang Num sa san ai Dama manam ni gaw janghtung wa a n-gup aga kaw nna shanhte gaw, Num ra nna sa du ai ni rai ga ai law ngu ai ga hte shawng tsun hpaw hpang wa sana rai.
               Ya Janghtung wa a ga hpe na la ngut jang, nta madu mayu ni gaw “ Au law, tsun ai lam hpe lu na nna kabu saga ai law, Raitim ya anhte hkrai sha, dai lam hpe aloi ali daw dan a gaw garai nbyin na ga ai. Dai n jaw nsin nhtoi manang rai nga ai kahpu, kawa, kanu, kana, kani katsa, ni hte bawng ai wa langai ngai a mying hpe ningte gang let, tsun htang dat na rai mu ai.
                Shingrai mayu ni e, a mying ningte gang shaga ai wa hpe dai shana jang, aloi ali lu shaga jahkrum lu na lam, dai wa du ai ten du hkra naw la la na lam, shing nrai aloi sha byin na yak jang shada da bawng yu na lam, ni gaw dai shana na amu ni hta ahkyak htum rai nga ai.
                Dai lam ni tsun bawng jahkrum la ngut jang, num sa san ai manam ni gaw janghtung wa a nta de bai wa yup chye ma ai. Raitim mayu nta e mung yup mai ai Mayu mi mung “ Gai, dai na gaw, yup mang kaja mu, yup tung kaja hpru myit ga le,” ngu shaman let yup na matu ahkang jaw dat na rai. Ya hpang jahpawt du jang shanhte gaw, shana e tsun jahkrum ai wa hpe lu shaga ai rai yang munghkap shachyen shaga la nhtawm, shing n rai, shanhte bawng hkrum ai hku lam tam nna, shanhte a Mayu Dama lam hpe matut tsun jahta na rai ma ai.
                 Ndai lang na hpe, Num San, shing nrai Num hpyi ngu nna shamying ai rai nna, shayi dama ni mung, mi shanhte a shamawn shaba hte hpru ai hte maren, kadai Nkaw, Nlu,
                Hpe ra ga ai ngu nna, teng tawk brang lang, amying gra tsun hpyi na rai ma ai. Shing nga ai ga hpe na jang, Mayu maga de nna mung, wa sa na jan hpe san yu na rai nga ma ai. Dai jan mung myit n hkrum na rai jang, “ Hpu wa Mayu ni e, ga hkum tat ya mi,” ngu nna shi a hkum hta na lahkawn , lakan, Gumrit, ni zawn re ai shayi danghkung langai ngai hte, myit n hkrum lu ai, n wa n sa lu ai lam dat kasa ni hpe, mungga tsun htang ra ai.
               Ndai mungga ginhtang ai shaloi rai lu (lu su) ai num ni gaw, ja Hkachyi du pyi jaw chye ma ai. Mying gang nna hpyi hkrup ai shayi numsha jan gaw, tsun madun ai hku Dama ni a dat kasa ni hpe shabai yu tim ahpyi noi nga jang gaw, Janghtkung wa a nta du hkra Dama ni gun shawn ai Ja ka hpe nan hta gun nna sa sa da lu ai. De a htawm e, ja ka bai gun ai nna kalang mi laktik ti sa hpyi ai rai yang, Mayu ni gaw shanhte a shayi jan hpe tsun bawng tawngbang yu na, lam madun let shagwi yu na, raitim n hkraw ting ting rai jang gaw, mi shanhte sa hpyi ai jan a kanau langai ngai hpe galai ya na shaloi mung n byin jang gaw bai wa na sha rai sai. Ndai zaw du ja hka shabai yang shaga na gaw, mi mayu kumba lai ai kasa wa she rai sai. She hpe num shalai dat ai lam tsun jahta na rai wa ai. Bai sa hpyi na htung n nga sai.
               Hpyi san ai jan, wa sa hkraw ai rai jang, Dama de na dat kasa ni gaw, mi Janghtung wa a nta kaw di jahkring tawn da ai shingjen galap ja hpe ra ai rai jang, dai hku nan shamying nna jaw na, dat kasa ni tsun madun lu nna kaga mying galai jaw lu yang galai nna shawn yu na. Tsun madun ai ngu ai ga a lachyum gaw, moi shawng de dai ni na shayi gade la yu, dung yu sai ngu lam madun ai hpe ngu ai rai.
              Ya mi na Ja ka a ntsa e, shagup ai ja shawn ai hpang Mayu ni gaw, Num jaw num ya ga dan chyaru hpe jahkrat jaw na rai. Dai hpang hpu ja hteng ga shaga hkat na. Dai hpang Janghtung wa a nta kaw di jahkring da ai ja hpe shawn bang ya sana rai.
               Dai gaw ri nhtu la nawng ai ja nga ma ai. Raitim rai lu ai ni gaw htung nga ai hte maren, bai lang mi numdawn nna la ma ai. Ri nhtu ngu ai hta ya prat na ni jaw ya ri nhtu hte shayi sumri dan ri nhtu, ngu nna amyu lahkawng garan lang ai hpe mu lu nga ai. Dai zawn jaw ya ai lam hpe chyawm gaw, amyu mi hte amyu mi kalang hte kalang shen shangut ai lam rai nga ai.
RI NHTU LA AI LAM
             Tsun wa sai hte maren shawng de Num sa hpyi ai ten,San ai ten ni hte Ri nhtu garai n la ai rai yang, Bau, Nba, Shan nra ( Magwi kawng) Hkachyi ni zawn re ai ja hpaga ni hte ri nhtu sa la ra nga ai.
                Dai ri nhtu la ai shani gaw, mi sa hpyi ai shani hta tsun jahkrum da ai ja baw ni hpe, Ri nhtu la ja ngu gun shawn na rai. Dai shaloi Mayu ni mung, shanhte a shayi jan hpe. Dama ni a lata de jaw ya kau saga ai. Hpawt hpra de ndai lam hta ahkum shadang ai lam jpru wa jang ndai nhtu hte nat sat manu, Yi magan raitim ndai hte hkyen shaja nna mai mam sutgan lu su wa manit, dai hte maren ndai Ri hte ja gumhpraw lung seng htu shaw la nhtawm, makyin jinghku lamun latsa, Mayu shayi dami dama mahkra hpe gun jaw gun ya tut rai wa marit, ngu tsun ai shaman ga hte hpawn shayi dama ni a lata de shayi ap jaw, ya sha sai lam hpe sakse hku ri nhtu jaw ya na rai.
                Ndai ri nhtu la sa ai shani mayu nkau mi moi shawng de na kamoi ni a hpu ja dingsa ni ngam nga yang, Ri nhtu la ja n shawn shangun ai. Shawn hkra di tim, n jahkrat ya ai sha shingdang ai mung nga ai.
               Ja sa Ja nan ngu madin shawng din ra ai. Ya Ri nhtu la ai dat kasa ni du wa jang Dama ni gaw, kabu gara ai hte chyaru, Tsa jahkrat si shat shadu rai nna Ri nhtu hpe hkap hkalum la chyoi ma ai. Dat kasa ni hpe mung shar ka htang nan bawn jaw ma ai. Ndai lang hta mayu ni mung nhtoi hte hpawn matsi sa la na matu mungga htet dat ra nga malu ai.

MATSI SA LA AI LAM
               Ri nhtu jahkrat la ai hpang mi ri nhtu la ai shani tsun jahkrum da ai nhtoi du jang, chyaru tsa galaw ai shaloi tsa shat hta tsa tai na matu bang ai shadaung zawn re ai Matsi hpe kalang mi mayu nta de sa nna la ra nga ai. Ndai lam hpe nhtoi jahkrum lung ai mung ngu ai.
Dai shani gun jaw ra ai ja gaw,
(1) Matsi jahkrat ja ngu ai mi
(2) Mi ri nhtu la sa ai lang hta tsun da ai ja ngam ni nga yang dai ni ngun jaw na rai ma ai. Dai shani mayu ni gaw, (a) Matsi mawt nhtu, (b) Matsi gawng ri, (c) matsi mawt ai nba ni hpe ap jaw ya let, shanhte mayu ni ra ai nhtoi mung tsun htet dat na rai mu ai. Raitim nhtoi hpe hkrak dawdan na gaw num la ai dama ni hta grau nna lit nga ai. Shanhte a nhtoi hpe mayu ni mung hkan ya ra ai.
               Ya tsa matsi wa la, jaw ya ai hpang, Mayu Dama lahkawng maga kadai mung kadai tinang nang a Mayu shayi, kahpu kanau, makyin jinghku ni hpe tsun shana mung ngut, chyaru tsa ni mung sam ram wa jang, dama kasa ni gaw mi Ri nhtu la ai shani dawdan tsun jahkrum da ai hpu ja rang ni gun nna Num sa sharawt la na rai ma ai.
NUM SA SHARAWT LA LAM
                 Ya shanhte gaw mi matsi jahkrat la ai shani dawdan jahkrum da sai nhtoi du jang, san tawn da ai dat kasa ni hte Mayu nta de, num sa sharawt la na rai nga ma ai. Num sharawt la sa ai shani Dama ni gaw,
1. Nbaw shat ra ai made,
2. De a ntsa e u di nlaw htum matsat,
3. U hkum shadu ai u hkrawng lahkawng,
4. Chyaru tsa (Ngachyu hpalap) ra ai made, gup yep yep.
5. Jum mung hkan mi daram, bawn bang ai shingnoi langai mi mung lajang da na rai nga malu ai. Dai hpe si shat lit hte rau
1. Shingnoi magap ja,
2. Janghtung jahtim ja,
3. Num sharawt ja,
4. Lahtin malaw ja,
5. Mi matsi jahkrat la ai shani tsun jahkrum da ai ja
               Ni hpe mung gun rai nna, mayu ga de rawt sa wa na rai nga ma ai. Dai ni hpe num sharawt ja ni, Num sharawt la sa ai manam ni nga ma ai.
               Dai num sa sharawt la sa ai Dama manam ni gaw, Mayu ga du jang, Janghtung wa a ntsa e shawng shang manam yup na rai ma ai. Dai kaw nna Janghtung wa woi awn ai hte shanhte gaw Mayu ni a nta de gun na ja ni hte si shat lit ni hpe sa shawn bang na rai . Dai dama manam ni gaw ning ngu nna ga tsun hpaw na rai nga ma ai. Lang na chyaru tsa ni mung jin ngut saga ai.
                 Tsun jahpu ra ai mahkyin jinghku ni yawng hpe mung tsun jahpu tawn saga ai. Dai re ai majaw, dai ni gaw, nanhte mayu ni mung, nanhte a kajan kasha hpe kungdawn kungla shajin nhtawm, num bawn sharawt dat ya mi, ngu nna tsun shana tawngban lajin sa ra ga ai, ngu tsun let, kung dawng jahkrat ja hte nawng gun sa ai si shat lit hte ja ni hpe Dama ni a kasa wa gaw, Janghtung wa a lata hku nna mayu ni hpe mungga hte ap nawng jaw sana rai.
                Mayu ni mung dai mungga hte ja ni du jang, shanhte tsun jahpu da ai mahkyi jinghku ni hpe shaga jahpawng la nna, Num shayi sharawt na matu Nat jaw na, kyu hpyi na, dai laman e, dat kasa ni hte mayu myit su ni gaw, shada da tsun jahkrum ra ai mungga ni dup jahkrum na rai ma ai. Dai zawn tsun na ga ni gaw,
1. Kumba nhpang e jaw ya na ja ni a lam ni,
2. Kadai kaning ngu ai ni hpe kahpu kanau hpu gap jaw shaang ya na lam ni,
3. Kadai gara kanau kana jan hpe hkau ya ning baw shaang jaw ya na lam ni.
4. Kadai kaning ngu ai ni hpe kaji kawoi mun ja jaw shaang na lam ni.
5. Kumba yen jan hte shaji jan hpe jaw ya na lam ni,
6. Kungdawn bawn lawm ai mayu ni a lam
7. Num Sa salang sawng a ningbaw tai ya na la
8. Num Sa salang ningtau jan ni hte kaga ra mara lam ni hpe tsun bawng jahpra hkat da na rai nga ma ai.

Source; Pawngyawng sha ni a Num wawn Num la lam, Sara Hkyeng Nang.

Read more »